Tom, Rozdzial
1 1,1 | przy natarciu na zadzie siadł. Nagrody zaś brat wszystkie
2 1,1 | żeby mi koń na zadzie nie siadł.~- Będą tu lepsi od ciebie.~
3 1,6 | wami? - powtórzył.~Maćko siadł na tapczanie i przez chwilę
4 1,6 | zapytał:~- Pozwolił?~Maćko siadł na tapczanie, bo stać z
5 1,6 | je miał w torbie.~Zbyszko siadł, wsparł łokcie na kolanach
6 1,9 | ruszyli na całą noc. Zbyszko siadł na wóz z sianem, na którym
7 1,9 | ulży.~I zlazłszy z wozu, siadł na konia, którego mu Turczynek,
8 1,11| Zawołano pachołka, który siadł na zydlu i włożywszy "piszczkę"
9 1,11| przez całą noc.~To rzekłszy, siadł i zakrywszy dłonią brwi,
10 1,13| Zawiszę, po Zycha, który siadł na koń i przyjechał po południu,
11 1,19| Wieczny odpoczynek", potem zaś siadł na zydlu, przez chwilę oczy
12 1,19| z kopią w ręku - za czym siadł na olbrzymiego zdobycznego
13 1,20| Lorche, dał mu znak, aby siadł koło niego. Naprzeciw zajęła
14 1,20| iskrząca. Wkrótce wyszedł i siadł na koń książę, mając za
15 1,25| gdyż przypodniósł się, siadł na łożu i rzekł zmienionym
16 1,27| Juranda, który otworzył oczy, siadł nagle na łożu i jął rozglądać
17 1,30| zbladł jak płótno; po chwili siadł na ławie, przymknął oczy
18 2,7 | krokiem, a wróciwszy do izby, siadł na tym samym krześle, na
19 2,9 | kazał okulbaczyć konia, siadł na niego i pojechał wprost
20 2,13| chytrości nikt mu nie wyrówna. Siadł ci tedy na schodach i czekał,
21 2,14| ranną odprawić, a Czech siadł na koń, skłonił się raz
22 2,17| się z niedźwiedziej skóry, siadł i nastawiwszy uszu, począł
23 2,19| powstrzymany w zapędzie siadł prawie całkiem na zadzie,
24 2,21| aż pobladł ze wzruszenia, siadł na pniu i przez chwilę nie
25 2,21| prawicę stryja, po czym siadł na koń i ruszyli.~Sanderus
26 2,22| się i inne wyciski, więc siadł na koń, a Maciek za nim
27 2,22| Arnolda, po czym skoczył, siadł na nim jak na zabitym dziku
28 2,22| przypodniósł się z ziemi i siadł, po czym chciał wstać i
29 2,22| chciał wstać i nie mógł, więc siadł znowu i przez dłuższą chwilę
30 2,24| po raz trzeci do chaty i siadł na pieńku, który wczorajszego
31 2,24| którym przebierała Danusię.~Siadł i wpatrzył się w nią, ona
32 2,42| doszła go ta wiadomość, siadł na koń i w te pędy poleciał
33 2,43| zerwał się ze zdziwienia i siadł na łożu.~- Jak to? To już
34 2,49| pana mego.~Więc Zbyszko siadł na koń i zbliżywszy się
|