Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |       trzymał w palcach prawej ręki, rzekł:~- Witaj, miłościwa
 2  1,5 |        więc pochyliwszy się do ręki stryj ca, powtórzył:~- Bóg
 3  1,6 |         I pochylił się znów do ręki starego, ten zaś wzruszył
 4  1,10|  słońca nie popuszczać broni z ręki.~Jechali jednak spokojnie,
 5  1,14|    słońca.~Wkrótce jednak spod ręki poczęły jej spływać po policzkach
 6  1,16|       przyjęła wodę święconą z ręki Zbyszka. Na cmentarzu przy
 7  1,18|  staremu pokłonem, ucałowaniem ręki - słowem: przyjaźnie, choć
 8  1,23|        że nie tylko do niczego ręki nie przyłożę, ale i wam
 9  1,23|    czuję bólu, ale nie czuję i ręki - odrzekł Danveld.~- Bo
10  1,25|        księżna - i z mojej też ręki Jurand dostał żonę. Prawda!
11  2,1 |  potykali się ze mną i z mojej ręki polegli.~Na te słowa szmer
12  2,1 |   łopatką; za czym padł z jego ręki kapitan łuczników i ekonom
13  2,5 |       że ten Krzyżak przyłożył ręki do jej porwania, i walcząc
14  2,6 |       Bo zbóje nie podnieśliby ręki na książęcy dworzec ni na
15  2,9 |     Maćko - wszelako na dzieci ręki nie podniosą. Tfu! Taką
16  2,9 |    Krzyżak uczyni.~- Na dzieci ręki nie podniosą, ale w zgiełku
17  2,9 |     sieroty albo na ich mienie ręki nie podniosą, gdyż okryliby
18  2,10|       noc, Hiawa po ucałowaniu ręki Jagienki podniósł z kolei
19  2,11|        zwyciężał, a przecież z ręki dzieciucha poległ.~- No,
20  2,11| sprężystej króla Kazimierzowej ręki. Przy tym pogoda nastała
21  2,11|     Danuśka zginęła, to z jego ręki. Gadają, że spotkała go
22  2,13|     dziewkę nie całkiem źrzałą ręki nie podniesie i na to znów
23  2,17|    niewolnicy pańscy karmili z ręki u toku. Hlawę zdumiewały
24  2,20|     się poruszył.~- Nie podaję ręki rycerzom, którzy cześć rycerską
25  2,21|       nie śmie podnieść na nią ręki, i boi się innym rozkazać.
26  2,23|      jej męki w niczym i nigdy ręki nie przyłożył.~- To przysiążże
27  2,24|  stryjca, pochylił się do jego ręki, aby ucałować ją na pożegnanie,
28  2,30|       ale na małe sieroty nikt ręki nie podniesie, gdyż za to
29  2,32|     jednego uderzenia potężnej ręki polskiej; przeczuwał, że
30  2,43|     Krakowie szedł na śmierć z ręki kata, wyglądał jak pacholę
31  2,51|        już wprawdzie wstrzymać ręki i rozmachu, ale zdołał jeszcze
32  2,51|    grafa Wendego, który legł z ręki Powały z Taczewa, i przeszło
33  2,52|        już wprawdzie wstrzymać ręki i rozmachu, ale zdołał jeszcze
34  2,52|    grafa Wendego, który legł z ręki Powały z Taczewa, i przeszło