Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         do brwi.~Nastała chwila milczenia. Zbyszko począł znów patrzeć
 2  1,3 |    przeto brat Hidulf po chwili milczenia rzekł:~- Ukazanie się jego
 3  1,3 |     Słuchamy - rzekła po chwili milczenia.~A brat Hidulf począł opowiadać:~-
 4  1,3 |    odrzekł opat. Nastała chwila milczenia - po czym zabrał głos Mikołaj
 5  1,5 |   odrzekł Maćko. Nastała chwila milczenia. O uszy rycerstwa zachodniego
 6  1,5 | sprawiło wrażenie - i po chwili milczenia jeden z najstarszych rycerzy,
 7  1,5 |      pohańbiono?~Nastała chwila milczenia i niechętnych spojrzeń na
 8  1,6 |   odrzekł Maćko. Nastała chwila milczenia.~- Oni napadli mnie, a w
 9  1,6 |            Nastała długa chwila milczenia.~- Jakże? - ozwał się głuchym
10  1,11|       Bo pewnie!~Nastała chwila milczenia. Maćko zdawał się o czymś
11  1,12|         wydając na tle ogólnego milczenia odgłos mocny i donośny,
12  1,19|        oszustem. Więc po chwili milczenia spytał:~- Jakież to relikwie
13  1,22|         de Lowe.~Nastała chwila milczenia, po czym książę rzekł:~-
14  1,22|         Rotgier.~Nastała chwila milczenia, po czym zabrał głos surowy
15  1,29|       dostanę.~I nastała chwila milczenia. Mściwa i niepohamowana
16  2,1 |     obecni. Nastała znów chwila milczenia, po której Danveld zwrócił
17  2,2 |       dopiero po długiej chwili milczenia rzekł:~- Danveld stoi przed
18  2,2 |  rzymski!~- Tak.~Nastała chwila milczenia, po czym brat Rotgier spytał:~-
19  2,3 |       dopiero po długiej chwili milczenia odrzekł:~- Rany boskie!...
20  2,3 |        który wśród powszechnego milczenia rozlegał się jak grzmot
21  2,7 |     długą chwilę wśród ogólnego milczenia. Inni patrzyli na niego,
22  2,8 |        widziało. Nastała chwila milczenia.~- Cóż myślisz - zapytał
23  2,8 |     miłość.~Nastała znów chwila milczenia.~- Roztropny z ciebie giermek -
24  2,9 |    niepomiernie. Nastała chwila milczenia, gdyż na razie żaden nie
25  2,11|     buntownikom.~Nastała chwila milczenia.~- Ha! niech ta Bóg szczęści
26  2,11|       na piersi. Nastała chwila milczenia, tylko Maćko i Jagienka
27  2,20|            No - rzekł po chwili milczenia -jutro każę moich jeńców
28  2,21|         niedolę.~Nastała chwila milczenia.~Wreszcie chytry Maćko,
29  2,23|        prze Bóg!~Nastała chwila milczenia.~- Puśćcie - powtórzył ponuro
30  2,30|     jego mogiły. Nastała chwila milczenia.~- Mówił giermek - rzekł
31  2,33|       Jungingen dodał po chwili milczenia:~- Wy, panie, którzy się
32  2,36|    wojen wołają.~Nastała chwila milczenia, po czym znów ozwał się
33  2,42|     krew ludzka. Nastała chwila milczenia.~- To po cóżeś na tę wojnę
34  2,43|       inna. Nastała znów chwila milczenia.~- Inna? - zapytała wreszcie