Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |       rycerza i Krzyżaka wynosił zaledwie piętnastu ludzi, uzbrojonych
 2  1,14|       czyjej się co nie stało...~Zaledwie jednak przeszedł parę kroków,
 3  1,16|         pod pątlikami. Zachowali zaledwie tyle przytomności, że w
 4  1,17|       drzwi do alkierza, w które zaledwie mógł się pomieścić, i wszedł,
 5  1,20|          na drzwi i okna dworca, zaledwie mogąc wytrwać na miejscu.
 6  1,20|    misami do jadła, w sieni było zaledwie kilku dworzan, z którymi
 7  1,20| polskiego narodu, że wszystko to zaledwie mogło pomieścić się w głowie
 8  1,25|   Zbyszkowych zamiarach, lecz on zaledwie usłyszawszy, o co idzie,
 9  1,27|     znajdował się z nim na sali, zaledwie zdołał wrócić do izby i
10  1,30|         wraz z księdzem Kalebem, zaledwie jednak znalazł się w głównej
11  1,30|      Tymczasem w izbie narożnej, zaledwie drzwi się zamknęły za Zbyszkiem
12  1,32|         olbrzymi jego bojowy koń zaledwie mógł się przecisnąć wśród
13  1,32|          wieży ozwały się jakieś zaledwie z początku dosłyszalne dźwięki
14  1,32|        za żołdakiem przez bramę.~Zaledwie jednak ją przeszedł, gdy
15  2,8 |      teraz na jej ciemną postać, zaledwie widną w mroku leśnym, i
16  2,9 |        Parobcy też nie spali, bo zaledwie wjechał na oborę, wybiegł
17  2,10|     szepnęła tak cicho, że Anula zaledwie mogła ułowić uchem jej słowa.~ ~
18  2,11|          trzy stajania, jednakże zaledwie pod wieczór stanęli w Budach,
19  2,11|         czasu opatrzyła.~Księżna zaledwie pamiętała jego twarz, ale
20  2,11|      wszystko żelazną ręką, gdyż zaledwie zapuścili się w las, wyjechało
21  2,19|     zamykających przyłbicę.~Lecz zaledwie spojrzał w twarz rycerza,
22  2,21|     zapadł w sen tak głęboki, że zaledwie na drugi dzień w południe
23  2,21|     który Sanderusa nie znał - i zaledwie coś o nim poprzednio zasłyszał,
24  2,22|      wzajem głowy na karki. Lecz zaledwie pierwszy brzask osrebrzył
25  2,22|       począł się też żegnać, ale zaledwie uczynił pierwszy znak krzyża,
26  2,23|          w obozie żmujdzkim, ale zaledwie złożył zapas przed Zbyszkiem,
27  2,24|     ostatnie rozporządzenia, ale zaledwie spojrzał przed siebie, gdy
28  2,24|         Na to Arnold, rozumiejąc zaledwie niektóre słowa, ozwał się:~-
29  2,25|         oczy przywykły do mroku, zaledwie go poznał, tak jeszcze wychudł
30  2,28|         doszła do Spychowa, gdyż zaledwie wychylili się z leśnego
31  2,31|    którzy koło siebie siedzieli, zaledwie mogli się dosłyszeć. Obie
32  2,42|      bajce. Gdy nadeszła wiosna, zaledwie już mogli usiedzieć w domu.
33  2,43|          się, tworząc nieznaczną zaledwie z boku wyniosłość, która