Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |   później we drzwiach zjawił się pachołek w błękitnym kubraku i składanej
 2  1,11|          głosem:~- Mocarny z was pachołek...~On zaś, nie dojrzawszy
 3  1,11|          Zych. - Jest też w domu pachołek, który nam do wtóru na drewnianej
 4  1,11|       Żadnego.~- Wilk sierdzisty pachołek! - zauważył Zych.~- Niech
 5  1,13|    boskim wiecu i pewno, że lada pachołek przeciw niej nie wskóra.
 6  1,14|     żegnać ze Zbyszkiem.~- Niech pachołek jedzie z bobrem za tobą,
 7  1,16|          i dopiero gdy miejscowy pachołek dorzucił na komin szczypek
 8  1,18|   pojmali pod Bolesławcem, dobry pachołek i wiemy. Wołali na niego
 9  1,19|           A coś za jeden?~- Wasz pachołek, slowutny panie.~- Jak to
10  1,19|     slowutny panie.~- Jak to mój pachołek? Tamci moi pachołcy - rzekł,
11  1,19|          spod Bolesławca i chudy pachołek, ale włodyczka... A Zbyszko
12  1,19|     drzewcem, lecz wspomniał, że pachołek, chociaż jeniec, jest jednakże
13  1,19|     uśmiechnął się jak roztropny pachołek, który zdaje sobie sprawę
14  1,19| zwierzęty.~Lecz Czech, który był pachołek roztropny i doświadczony,
15  1,20|      wyprawi.~- Chwacki to jakiś pachołek, ale i ona siarczysta Jurandowa
16  1,24|       zabili - i żeby nie to, że pachołek bez broni pojechał, miałbym
17  1,27|      Poświeć! - zawołał Zbyszko.~Pachołek przysunął pochodnię do twarzy
18  2,1 |       starosty szczytnieńskiego. Pachołek, otworzywszy drzwi, cofnął
19  2,7 |       gdy niespodzianie pocztowy pachołek przyniósł mu list od Rotgiera
20  2,7 |         dowiedział, kto przybył.~Pachołek wrócił po chwili z twarzą
21  2,7 |        głosem:~- Daj mi płaszcz.~Pachołek zarzucił mu płaszcz na ramiona,
22  2,7 |      spał zmorzony głębokim snem pachołek, wewnątrz zaś czekał wedle
23  2,9 |         tej chwili Czech i drugi pachołek wybuchnęli także wesołym
24  2,10|  przestrzeni w błotnistą topiel. Pachołek Maćków Wit, rodem z tych
25  2,10|        tym, że Hiawa, któren był pachołek zuchwały i rad wobec ludzi,
26  2,10|  posądzić i Hlawa, który sam był pachołek przebiegły, rozumiał to
27  2,14|         wezbranego serca -ja nie pachołek żaden, jeno Jagienka ze
28  2,14|        słyszeli.~Na to roztropny pachołek namarszczył brew, zastanowił
29  2,14|          i pokornie:~- Prosty ja pachołek, alem szlachcic i sługa
30  2,22|          nim machnąć, uderzył go pachołek Maćków, Wit, obuchem w rudą
31  2,24|   wymoszczoną mchem i skórami, a pachołek Wit Zbyszkowego wierzchowca -
32  2,51|    chwili przyleciał do Zyndrama pachołek z rozkazem od króla i szepnął
33  2,52|    chwili przyleciał do Zyndrama pachołek z rozkazem od króla i szepnął