Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |        między nimi zaś stanęła owa młódka, która niosła za
 2  1,3 | widywałem procesje, na których ową wielką świętość noszono.
 3  1,6 |    trochę wolnego miejsca. Nad ową zbitą masą głów ludzkich
 4  1,7 |     dużą korzyść przyniosła im owa walka na śmierć z dwoma
 5  1,19|         Zobaczył już był także ową kosztowną zbroję mediolańską
 6  1,20|       Przasnyszanie zwozili na ową leśną krawędź słynne swe
 7  1,21|   wypuszczała grot za grotem w ową pstrą ciżbę, pokrzykując
 8  1,25| skoczywszy do łubów, przyniósł ową białą jakę zdobyczną, złotem
 9  1,25|       rzeczywiście poprzysiągł ową zapowiedź natychmiast na
10  1,29|     Sanderusa do Szczytna, aby ową niewiastę odszukał i starał
11  2,1 |    dziecko tu jest?~- Córka.~- Owa panna w wieży przy bramie?~-
12  2,1 |        Boże niewzruszonym i że ową dziewkę, którąśmy rozbójnikom
13  2,2 |        tym pomieszała w głowie owa niedojda i sami nie wiedzą
14  2,4 |        twierdząc, że gdyby nie owa wiadomość od Juranda, niechybnie
15  2,7 |     wyjście było właśnie przez ową furtę.~- Czekaj! - rzekł
16  2,11|      grzmieć jakby z gniewu na ową napaść i przemoc. Kiedy
17  2,11| napisał komtur mistrzowi - iże ową dziewkę nie w więzieniu,
18  2,12|     Kaleb, ujrzawszy ów ruch i ową boleść, zrozumiał, że Danuśkajuż
19  2,19|     Żmujdzinom albo przepuścić ową straż spokojnie, albo też,
20  2,19|       boków. Byliby podziwiali ową sprawność polscy rycerze,
21  2,24|        jeśli, jako powiadacie, ową dziewicę udręczył, to niechby
22  2,24|    pomocy i przy skonaniu!~-Aż ową nieszczęsną męczennicą jakoże
23  2,24|    szepnął do brata Wolfgang - ową żmiję, chociażeś za jej
24  2,27|        w tej chwili napadła ją owa choroba, dość że gorączka
25  2,28|       i niewiasty. Gdy gromada owa zbliżyła się na trzy lub
26  2,30|       wiedzieli.~- A jakoże na ową pannę wołali?~- Wołali na
27  2,30|     powtórzył im pan de Lorche ową pieśń żałosną, którą był
28  2,33|    Polaka, albowiem z twierdzą ową, licząc Wysoki Zamek, Średni
29  2,33|      przeważnie jednak pokryte ową słynną szarobiałą zaprawą,
30  2,34|    przygnie, a stare złamie.~- Owa! nie próchnieją w was jeszcze
31  2,35|        którą głuszyły pieśni i owa zbyt wrzaskliwa kapela.
32  2,51|       do walnej bitwy, a bitwa owa nie może zakończyć się inaczej,
33  2,52|       do walnej bitwy, a bitwa owa nie może zakończyć się inaczej,