Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |        Zdawało mu się, że już ją niegdyś widział, ale nie pamiętał,
 2  1,5 |         z niemniejszą trwogą niż niegdyś imię Attyli. Był to przecie "
 3  1,5 |         nosiła aż nazbyt prostą. Niegdyś - wychowana na świetnym
 4  1,5 |          ją na ręce tak samo jak niegdyś w tynieckiej gospodzie i
 5  1,6 |    przypominali sobie teraz, jak niegdyś, oburzona na chciwość i
 6  1,7 |          ojce tam leżeli. Był to niegdyś liczny ród. Czasu wojen
 7  1,8 |          nieboszczkę, taką, jaką niegdyś poznał u księżny Anny w
 8  1,11|          osadzonych przez opata. Niegdyś bywało w Bogdańcu uprawnej
 9  1,11|    Grzymalitów z Nałęczami żyzne niegdyś niwy bogdańskie pozarastały
10  1,12|        Radzik, który mieszkał tu niegdyś w ziemnej chacie, znikł
11  1,20|         się, że Danvelda widział niegdyś przy księciu Witoldzie i
12  1,20|     twarzy świeże jej pocałunki. Niegdyś dawała mu je ona tak jak
13  1,28|          ksiądz Wyszoniek.~- Był niegdyś w Zakonie posłuch - rzekł -
14  2,1 | niedźwiedzia.~Jurand potykał się niegdyś z Danveldem, po czym widział
15  2,1 |        szydzili ze strasznego im niegdyś Juranda. Powoli wesołość
16  2,3 |        do nas i do naszego kraju niegdyś należały, a które dzisiaj
17  2,7 |          psie - rzekł Zygfryd. - Niegdyś wygadałeś, co kazał ci czynić
18  2,7 |   Zygfryd przypomniał sobie, jak niegdyś radzili o tym z Rotgierem
19  2,8 |        do niepokoju. Sam jeździł niegdyś dla uratowania Zbyszka do
20  2,11|     ślepy na oba oczy, który był niegdyś komturem Brodnicy, później
21  2,13|     wskróś tej przyczyny, że sam niegdyś miał dziewkę jedyną, którą
22  2,20|      zdradziecki postrzał, który niegdyś otrzymał, a oni zaś biegli
23  2,25|     niewoli żył możny i straszny niegdyś rycerz ze Spychowa.~Posłyszawszy
24  2,29|       Całkiem inne miałem o nich niegdyś pojęcie, ale teraz zbrzydli
25  2,32|         się posrebrzył, a bystre niegdyś oczy pokryły się do połowy
26  2,32|       majestatu i smutku. Konrad niegdyś wesoły był i kochał się
27  2,33|         i wojować jak Zakon. Gdy niegdyś przybył w te strony, prócz
28  2,33|        woli dumne słowa, którymi niegdyś Krzyżacy grozili królowi
29  2,34|          jeden de Lorche wielkie niegdyś w Zakonie piastował godności,
30  2,35|          nieco i odpowiedział:~- Niegdyś - hej! okrutnie już temu
31  2,41|      gdyż przybywała nie tak jak niegdyś za dawnych czasów, w zaściągniętej
32  2,45|        miał stanąć kasztel, było niegdyś okopane, może za czasów
33  2,46|    dotychczas nie zaznał. Surowa niegdyś jego twarz stawała się coraz