Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |            zbrojnego Niemca i albo jemu kości pokołatać, albo samemu
 2  1,4 |            Proście go o to: może i jemu żal się uczyni wyrostka.~-
 3  1,4 |        potykał? Ni tobie z nim, ni jemu z takim chłystkiem!~Tu zwrócił
 4  1,5 |            mu się, że Krzyżak może jemu właśnie chce przymówić,
 5  1,5 |           spotkała.~- Skarżcie się jemu - odpowiedział król, ukazując
 6  1,6 |            pilno było. "Ale może i jemu niepilno! - myślał z żalem
 7  1,10|         też koło niego położyli, a jemu nic! Legł pan Spytko z Melsztyna
 8  1,11|           a po wtóre, że tymczasem jemu i Zbyszkowi wojna przysporzy
 9  1,11|          pijesz? Jagienka, nalej i jemu, i mnie.~- Jem i piję, jako
10  1,19|           skończy. Nie pozwolę, ni jemu, ni wam.~- Przecie ja go
11  1,24|           nim księcia, opowiedział jemu pierwszemu, co się stało.
12  1,25|          jakby w zachwycie, gdyż i jemu ta biała dziewczyna z wiankiem
13  2,1 |         grzechy przeciw Zakonowi i jemu do domu wrócić dozwolimy.~
14  2,4 |           dałby i takim dwóm rady, jemu nigdy się żaden Niemiec
15  2,7 |     zmarłego i że go miłował. Lecz jemu ani jedna łza nie wypłynęła
16  2,8 |           zachowa".~- Bóg zapłać i jemu za dobre słowo - odrzekła
17  2,10|         tylko serca biły im mocno, jemu z żądzy, jej z jakiejś słodkiej,
18  2,11|            Jak to o lepszych?~- Bo jemu pono ślubowali i Zawisza
19  2,11|       dopiero, że ich kupa! Lepiej jemu się było nie rodzić, niżeli
20  2,11|    Powiecie mu, że urósł i tyla, a jemu nawet przez głowę nie przejdzie,
21  2,12|            tu z Prus przywieźli.~A jemu na dźwięk jej młodego głosu
22  2,24|            sam będzie rozumiał, że jemu wypada zostać przy żonie,
23  2,27|         wówczas myślał, że chyba i jemu samemu w głowie się pomiesza,
24  2,29|       dworach, że jest drugi równy jemu na świecie.~Przyjazd pana
25  2,31|            jadę go wykupić.~- To i jemu się nie poszczęściło. A
26  2,31|           bo szczerze powiadam, że jemu na rozumie, a wam na gładkości
27  2,33|        nich Zyndram z Maszkowic. I jemu, gdy w tej chwili spoglądał
28  2,34|         głodu i wilgotności, to ty jemu szyję utniesz. Groził ci
29  2,42|       dopiero będziecie dziwowali! Jemu choćby w radzie królewskiej
30  2,43| przestworza jak ptak z klatki. Ale jemu ledwie się zaczynał trzeci
31  2,47|         cesarza rzymskiego pozwdj! Jemu, powiada (niby Lichtensteinowi),
32  2,51|           godzina wybiła, albowiem jemu nikt nie odejmie się żywy.
33  2,52|           godzina wybiła, albowiem jemu nikt nie odejmie się żywy.