Tom,    Rozdzial

 1  1,3 | znakomitego rodu, męstwa i rozumu wielce szanowany. Może go tu niebawem,
 2  1,4 |    świątobliwość, i za wiano czci wielce, a szczególniej teraz, gdy
 3  1,5 |          Niemców!~- I ów wyrostek wielce się już pod Wilnem zasłużył -
 4  1,5 |         wiele mogły i było rzeczą wielce prawdopodobną, iż nie doznają
 5  1,9 |            Owszem - Zbyszko, choć wielce w sercu strapiony, zauważył
 6  1,9 |     będzie mi łacniej.~Rozmowa ta wielce dodała ducha Zbyszkowi.
 7  1,16|         pasach.~Zbyszko podziwiał wielce cały orszak, szczególnie
 8  1,17|   spodziewał się sporów i targów, wielce był takim postępowaniem
 9  1,19|     pobluźnił, za co, obawiam się wielce, że potępiony zostanie bez
10  1,19|    tymczasem Zbyszko poszedł spać wielce pokrzepiony. Już w łożu
11  1,22|           oddawał krew ustami, co wielce niepokoiło księdza Wyszońka.
12  1,24|       rzucił. I Lotaryńczyk, i on wielce się do zratowania księżnej
13  1,25|         Jakub z Kurdwanowa miłuje wielce i księcia, i mnie - wtrąciła
14  1,26|           weseli, chociaż księżna wielce po swojej miłej śpiewaczce
15  2,6 |      stryjcem tu wrócisz, z czego wielce bym był rad.~Lecz Czech
16  2,8 |        zatroskał się stary rycerz wielce. Przyszło mu też do głowy,
17  2,11|         Stary Maćko zatroskał się wielce, ale że był człek prędki
18  2,11|         Zbyszko, że pan de Lorche wielce mu dopomógł przez to, iż
19  2,23|         Na to Krzyżak zdumiał się wielce i dopiero po chwili rzekł:~-
20  2,24|      człek doświadczony i z wojną wielce obyty, że nie ma żadnej
21  2,24|           jednej strony czuły był wielce na wszelką stratę, z drugiej
22  2,29|       spoglądał. Ucieszył się też wielce do pana de Lorche i począł
23  2,29|        gdzie na granicy. Krzyżacy wielce tego pragną, albowiem chcą
24  2,30|          ci też ją potem nasz pan wielce, bo w takim go miała starunku
25  2,30|        zgadują.~- Jagienka miłuje wielce stryja Maćka i pewnie za
26  2,31|  trudności". A mistrzowi chodziło wielce w tej chwili o to, aby jak
27  2,32|      Jagiełło przybył rozdrażnion wielce obmową, jakiej dopuszczali
28  2,34|    niebożę, wówczas nie baczył.~- Wielce ona was kocha - rzekł Zbyszko. -
29  2,38|        gospodarzyć. I to wszystko wielce mi jest po myśli, jeno,
30  2,38|    ociągasz? A Hlawa zmieszał się wielce i tak dalej, zająkając się,
31  2,40|          uradował się tym w sercu wielce, zrozumiał bowiem, że do
32  2,48|      powrotem - i wrócił z twarzą wielce wyjaśnioną. Gdy zaś w Krześni