Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |            na dwór przyjeżdża i rad widzi, że mu się dziecko zdrowo,
 2  1,2 |           rycerz dziewce, którą rad widzi, ślubuje, ale że Zbyszko
 3  1,4 |           Biskup krakowski rad mnie widzi - rzekł Powała - to może
 4  1,5 |        Przez to ona przyszłe rzeczy widzi, jakoby się przed nią działy,
 5  1,5 |          było mniemanie, że królowa widzi przyszłe zdarzenia.~- Aha! -
 6  1,8 |            razem zdawało mu się, że widzi swoją nieboszczkę, taką,
 7  1,11| niewiadomych mu przyczyn nierada go widzi, rozmawiał więc tylko z
 8  1,19|           teraz zdało mu się, że ją widzi - i zaraz poczęły go brać
 9  1,20|            de Lorche wydało się, że widzi dzikie bestie na dwóch łapach
10  1,25|             prosi, gdyż coraz mniej widzi, a za dni parę może i całkiem
11  1,25|             tak iż zdało mu się, że widzi jej rumianą twarz, jej zapłakane
12  1,28|        Jurand.~- Znacznyż to kto?~- Widzi się, że znaczny.~Pan de
13  1,30|         Siądźcie sobie - rzekł - bo widzi mi się, żeście jeszcze słabi.
14  1,31|         świecie, a teraz tak mi się widzi, że jakowaś chorość mnie
15  1,32|          jako możesz najlepiej, ale widzi mi się, że przy nim nie
16  2,1 |       odrzekł, kiwając głową:~- Bóg widzi, że moja hardość została
17  2,1 |      została za bramą tutejszą. Bóg widzi i będzie sądził, czy hańbiąc
18  2,1 |             pytających spojrzeń nie widzi, i rzekł:~- Córkę ci pod
19  2,5 |     jastrzębiu, który w przeciwniku widzi jedynie łup swój i nie myśli
20  2,13|          się odnajdzie?... To jakoś widzi wasza miłość... Bo i prawda,
21  2,14|        wspominek, gdyż rada cię ona widzi od dawna.~I poczęła ją wołać,
22  2,14|           oczy zagasną, ten właśnie widzi to, czego inni dojrzeć nie
23  2,14|             to się rzecz niepodobna widzi, by Bóg dopuścił krzywdy
24  2,20|       dopomóż Bóg, któren najlepiej widzi, że nie własnej ja tu tylko
25  2,21|     poginęli - wszyscy. Sam on był, widzi mi się, że ranny i konia
26  2,24|           dowcip tępszy.~- Hej! nie widzi mi się i on głupi! - rzekł
27  2,24|          Niechże to Bóg odmieni, bo widzi mi się, że cienko ona przędzie!~-
28  2,27|          jak dziecko, które we śnie widzi anioła. Powoli jednak w
29  2,33|            tej powiecie?~- Twierdza widzi mi się nie do zdobycia -
30  2,33|         wydawało się Zyndramowi, iż widzi przed sobą całe miasto.
31  2,37|                mówił Zbyszko. - Bóg widzi, że do reszty bym ska-piał
32  2,38|            takiego chyba Jurand nie widzi, któren nie został zbawion,