Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |    żonę, jako nikt do tej pory swojej na całym Mazowszu nie miłował -
 2  1,2 |        ślubuje, ale że Zbyszko swojej pawie czuby obiecał, tego
 3  1,4 |     gnaty połamał.~- Ze też to swojej czci potrafisz bronić, a
 4  1,5 |     narodem - oto tej wybrance swojej Bóg odmawiał przez długie
 5  1,7 |       da?~- Miałby nie dać! On swojej pomsty szuka, ja swojej.
 6  1,7 |        swojej pomsty szuka, ja swojej. Kogóż lepszego sobie upatrzy?
 7  1,11|       poczęli rozglądać się po swojej starej siedzibie i wkrótce
 8  1,13|  obyczaj... Który by z młodych swojej paniej nie miał, tego inni
 9  1,14|   dziewczyny. Myślał wiernie o swojej Danusi, nieraz jednak, gdy
10  1,14|       jakoweś czyni, że będzie swojej paniej służył... Ale powiadał,
11  1,15|      pierwszy raz przyjechał w swojej białej jace do Zgorzelic.
12  1,19|    Nigdy on nie ustawał kochać swojej Danuśki, ale w Bogdańcu
13  1,20|        duchu rzekł:~"Zaliby do swojej starki tak wzdychał? Nużby
14  1,25|   księżna rozmyślała również w swojej izbie, jak przybrać Danusię,
15  1,26|      chociaż księżna wielce po swojej miłej śpiewaczce tęskniła.
16  2,2 |       Duchu Światłości, miej w swojej pieczy Zakon, gdy przyjdzie
17  2,6 |   usiłował jeszcze rzecz wedle swojej chęci wykręcić.~- Toć już
18  2,8 |   wielkie odwilże. Luty, wbrew swojej nazwie, nie okazał się bynajmniej
19  2,14|     Spychowie z rozkazu prawej swojej pani, która kazała mu iść
20  2,16|        ogień, krew i śmierć. W swojej ogromnej głowie miał zawsze
21  2,19| Ruszyła ona wprawdzie zaraz ku swojej piechocie, ale ani przejechać
22  2,19|    wydał rozkaz cofania się ku swojej jeździe. Kusznicy niemieccy
23  2,19|        zbliżając się ciągle ku swojej jeździe, która walczyła
24  2,21|   pomyślał może przy tym o tej swojej kochanej pani, która została
25  2,24|     ruszycie, mógł zostać przy swojej niewieście.~- Niech zostanie -
26  2,29|      źle: chodził, rozmawiał o swojej zmarłej niewieście, odwiedzał
27  2,32|       bo jeno na dobro ludzkie swojej podufałości z królem używasz
28  2,36| Juranda, poszedł do niego i do swojej "truchełki" - odetchnął
29  2,43|     uwagę, przestał tęsknić do swojej nieboszczki, tak jak tęskni
30  2,49|       mowy waszej wyuczył. Ba! swojej już nieco zapomniałem.~-
31  2,51|         Więc skoczyli każdy do swojej, bo bardzo potężnie przemówił,
32  2,52|         Więc skoczyli każdy do swojej, bo bardzo potężnie przemówił,