Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |        nałożyć. Tak to on i mówił Maćkowi. "Jeno - myślał - nie byle
 2  1,5 |    skończy...~- Obaczym, co powie Maćkowi - rzekł Powała. A Maćko
 3  1,7 |           rozdarował. Zbyszkowi i Maćkowi serca zalewały się radością
 4  1,12|         ozdarł. Broń czego, Boże, Maćkowi byłoby markotno, a on przecie
 5  1,13|   Pójdziemy po bobra zaraz jutro.~Maćkowi jednakże zrobiło się zaraz
 6  1,15|     pierwszy do Bogdańca zjedzie.~Maćkowi trafiła ta rada do przekonania,
 7  1,17|           który miał zapowiedzieć Maćkowi przyjazd opata, wrócił,
 8  1,17|       opat.~Na to przedłużyła się Maćkowi twarz, ale opanował się
 9  1,26|      pocieszył się wraz myślą, że Maćkowi chodziło zawsze w pierwszym
10  2,6 |     bogatą, a Zbyszko wiedział że Maćkowi okrutnie zawsze o takie
11  2,9 |          stali z powyciąganymi ku Maćkowi szyjami, mając twarze jeszcze
12  2,9 |    Dopieroż stary Wilk skoczył ku Maćkowi, a za starym młody i obaj
13  2,9 |           paliwody. "Nie dość się Maćkowi nie sprzeciwić, trzeba go
14  2,10|       słabości po dwa i trzy dni. Maćkowi wydawało się też prawdopodobnym,
15  2,11|          wyruszył w dalszą drogę. Maćkowi nie chodziło już zbytnio
16  2,11|          nie całkiem podobała się Maćkowi. "Dziewczyna ma i tak -
17  2,11|        Jagienka, co czynić dalej. Maćkowi przechodziło przez rozum,
18  2,11|      Malborga. Objaśnienia te dał Maćkowi stary Krzyżak, ślepy na
19  2,13|           mówił w końcu rycerzowi Maćkowi tak: "Stary Zygfryd nie
20  2,17|           mogąc wytrzymać, Hlawa.~Maćkowi dziwne wydały się także
21  2,18|           się do gorliwej roboty. Maćkowi i Mazurom zdawało się, że
22  2,22|           umilkli, lecz po chwili Maćkowi zdało się, że Zbyszko coś
23  2,24|      kamień. Jedyną pociechą była Maćkowi myśl, że zapłaci za to wszystko
24  2,24|       jasna leszczynowa gęstwina. Maćkowi stało się nagle okrutnie
25  2,29|            nic oni ani tobie, ani Maćkowi nie uczynią. Ty okup von
26  2,30|          jest, bo ona i rycerzowi Maćkowi się przyda.~- Cóż zaś może
27  2,38| kosztownych sprzętów i stad, więc Maćkowi chodziło w duszy o to, aby
28  2,39|           od pola wiał, przyniósł Maćkowi cichą odpowiedź:~- To nie
29  2,40|     przyjścia wojsk Jagiełłowych.~Maćkowi przypomniało się wówczas,
30  2,41|        Jegienka zadawała przy tym Maćkowi pytania, które już ze sto
31  2,41|            W jesieni zdarzyła się Maćkowi sprawa ze starym Wilkiem
32  2,43|            gorączka, i zapowiadał Maćkowi, że wróciwszy do zdrowia,