Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |  Bonifacy przyjął zaprosiny, a jakkolwiek wyraził wątpliwość, czy
 2  1,5 |        rycerze bliżsi stallów, jakkolwiek msza się jeszcze nie zaczęła,
 3  1,5 |        zwrócił się do Danusi i jakkolwiek przywykły więcej do wojny
 4  1,5 |        także i Lichtenstein, i jakkolwiek w piersiach biło mu zarówno
 5  1,5 |        kolejno do nóg, po czym jakkolwiek był w utrapieniu, po bezsennej
 6  1,6 |    zarazem dowiedziano się, iż jakkolwiek połóg był przedwczesny,
 7  1,6 |    czyniło się coraz ciaśniej. Jakkolwiek ówczesne mieszczaństwo krakowskie
 8  1,22|      Rortgier, i brat Gotfryd, jakkolwiek mężni, zbyt dobrze znali
 9  1,27| łatwiej niż rozkaz wykonać, bo jakkolwiek brał ostry mróz. na łące
10  1,30|      czoło.~Co widząc, pątnik, jakkolwiek nie umiał przedtem pohamować
11  1,32|        Tymczasem mgły rzedły i jakkolwiek nie rozproszyły się do cna,
12  2,1 |       się na obie strony, gdyż jakkolwiek żaden z nich nie widział
13  2,2 |     także - dodał Zygfryd - że jakkolwiek Danveld chciał przycisnąć
14  2,3 |        znad granicy, więc też, jakkolwiek nie cierpiał Krzyżaków,
15  2,3 |   Przyjął go jednak wyniośle i jakkolwiek natychmiast poznał, że to
16  2,5 |   stronie Zbyszka. Prócz tego, jakkolwiek Krzyżak był zupełnie pewien,
17  2,7 |  wezbrało dumą, gdyż Rotgiera, jakkolwiek już słynnego rycerza, on
18  2,8 |                  Rozdział VIII~Jakkolwiek Głowaczowi pilno było do
19  2,10|                     Rozdział X~Jakkolwiek po zniszczeniu, pożodze
20  2,10|  wiodąca od karczmy ku miastu, jakkolwiek wymoszczona pniami drzew,
21  2,10|        miała także złą sławę i jakkolwiek w owych czasach podróżni
22  2,11|       Czech i dwie dziewczyny, jakkolwiek słyszeli takie samo niemal
23  2,11|     osuszył nieco gościńce, bo jakkolwiek przychodziły dżdże częste,
24  2,11|       rozjaśniła mu się nieco, jakkolwiek nie przestał wydymać dumnie
25  2,11|      co jechać do Malborga, bo jakkolwiek wielki szpitalnik lub inni
26  2,14|        wyć z cicha i żałośnie.~Jakkolwiek Czech wielbił Jagienkę,
27  2,22|       szukać na szlaku śladów. Jakkolwiek przeszedł tą drogą poprzednio
28  2,23|    chciała przy ludziach jeść, jakkolwiek z chciwych jej spojrzeń
29  2,24|    miłował go jak źrenicę oka, jakkolwiek nie chciał okazywać przy
30  2,33|        co ku północy widzicie, jakkolwiek za łaską Bożą nie do zdobycia,
31  2,35|    wyprawie przeciw Witoldowi.~Jakkolwiek Zakon ślubował ubóstwo,
32  2,41|     rąk na nowo. Stary rycerz, jakkolwiek czuły na każdą stratę, nie