Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |         jak długo przyjdzie im czekać na przyszłego dziedzica
 2  1,9 |       trzeba było przyzostać i czekać, póki choć trochę sił do
 3  1,11|        to damy.~- Gdzie mi tam czekać! Pójdę na noc pod barcie.~-
 4  1,12|     Nie było innej rady, tylko czekać.~I czekał tak długo, że
 5  1,12|    boru puścili, więc musiałam czekać, póki się wszyscy nie pokładą.~
 6  1,13|         że i śniegu niezadługo czekać... Wezwyczai się jedno do
 7  1,19|    wieczór się zbliża i rychło czekać, jako luty zwierz ozwie
 8  1,19|      do drogi przywlokłem, aby czekać na zmiłowanie i pomoc dobrych
 9  1,19|      konia nie mam, więc muszę czekać, póki mi go ktoś nie podaruje.
10  1,21|      życie.~Trzeba było jednak czekać długo, gdyż ludzie, którzy
11  1,26| zamieci. Z wieczerzą wigilijną czekać już dłużej nie podobna,
12  1,27|        nie przemówi.~- Będziem czekać świtania - rzekła księżna.
13  1,30|    brać, ale księżna kazała im czekać do rana. Aż tu Pan Jezus
14  1,30|     się od niego dowiedzieć.~- Czekać! - rzekł Zbyszko.~Tymczasem
15  1,32|       też, że przyjdzie mu tak czekać może aż do wieczora albo
16  1,32|      że jeśli zmierziło mu się czekać, to się może powiesić, gdyż
17  1,32|    blachami kożuch, postanowił czekać, choćby miał skonać pod
18  1,32|    powrozie pochwę od miecza i czekać w pokorze u bramy, póki
19  2,4 |      wykupić, a mnie przykazał czekać. Ano! - czekałem. Aż tu
20  2,7 |       Rotgiera". Tak! należało czekać. Rotgier zabije niechybnie
21  2,8 |       często zatrzymywać się i czekać po całych tygodniach bądź
22  2,11|        tu ostaniesz i będziesz czekać, dopóki ze Szczytna nie
23  2,14|         jeno z tym długo muszą czekać, aż do zimy, bo to jest
24  2,18|      położym i będziem na nich czekać.~- Skąd wiesz o gościńcu? -
25  2,18|        oba boki szlaku i kazał czekać nieprzyjaciela.~Zżyci z
26  2,20|    tego postanowił Zbyszko nie czekać na Skirwoiłłę i wrócić na
27  2,23|    przyniósł Hlawa, postanowił czekać bezsennie, czy świt jakiej
28  2,24|     zaś nie potrzebował na nią czekać, wiedząc, że po drodze napotka
29  2,30|   chyba wojny -którą daj Bóg - czekać, gdyż on bez pozwoleństwa
30  2,39|      na brata i nuż nie zechce czekać na jego niepewny powrót?~
31  2,47|   wiedziałem wtedy, co czynić: czekać czy za nim jechać. Bałem
32  2,47| wszyscy dosyć.~- To i niedługo czekać!~- Niedługo albo i długo -