Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |    czynili inni, ale zaciskał swe żelazne palce, kruszył je, a potem
 2  1,4 |      wrzeszczał Zbyszko, wbijając żelazne końce strzemion w boki końskie.~-
 3  1,8 |          skruszeje w nim wreszcie żelazne, zemście tylko oddane serce.
 4  1,19|        dzień i noc bili młotami w żelazne blachy, kowając zbroje grube,
 5  1,19|  pochylali raz po raz przybrane w żelazne hełmy głowy, sądząc bowiem
 6  1,20|           ucztach szerokie tasaki żelazne. Blisko księcia trzymało
 7  1,30|     zgniotła. W duszy widział już żelazne ręce Krzyżaka na szyi Danusi -
 8  1,32|       głów, ciemne kapice i nawet żelazne blachy, spod których spoglądały
 9  2,1 |      dębowe ciężkie zydle, ławy i żelazne kuny od pochodni. Jeden
10  2,5 |           obaj przybrani w ciemne żelazne blachy, obaj również z toporami
11  2,11|        von Jungingen, i że dał mu żelazne listy, z którymi młodzian
12  2,19|          kropierze, a wszystkie w żelazne naczółki z osadzonym we
13  2,27|           niejeden nakładał zaraz żelazne blachy, chwytał za miecz,
14  2,35|           zawołał w końcu mistrz -żelazne, panie, macie ręce. A grafburgundzki
15  2,50|       kosy, topory, a szczególnie żelazne cepy stanowiły ich broń,
16  2,51|       ławę olbrzymich, zakutych w żelazne zbroje koni i rycerzy. Bystrzejsze
17  2,51|     gwoździami odbijały się tak o żelazne blachy jak o skałę lub jak
18  2,51|         dźwięczały jak w kuźniach żelazne blachy, śmierć gasiła niby
19  2,51|     obalał ludzi i konie, kruszył żelazne hełmy jak skorupy jaj, bił
20  2,51|     chwila nadeszła, i ruszył swe żelazne hufce, tak jak wicher porusza
21  2,51|        biją, rażą, biorą jakoby w żelazne cęgi te hufce, a jego rycerstwo
22  2,51|           zamknęły się jeszcze te żelazne cęgi, które obejmowały ich
23  2,51| pozostałych chorągwi zamknęło się żelazne koło wojsk królewskich.
24  2,52|       ławę olbrzymich, zakutych w żelazne zbroje koni i rycerzy. Bystrzejsze
25  2,52|     gwoździami odbijały się tak o żelazne blachy jak o skałę lub jak
26  2,52|         dźwięczały jak w kuźniach żelazne blachy, śmierć gasiła niby
27  2,52|     obalał ludzi i konie, kruszył żelazne hełmy jak skorupy jaj, bił
28  2,52|     chwila nadeszła, i ruszył swe żelazne hufce, tak jak wicher porusza
29  2,52|        biją, rażą, biorą jakoby w żelazne cęgi te hufce, a jego rycerstwo
30  2,52|           zamknęły się jeszcze te żelazne cęgi, które obejmowały ich
31  2,52| pozostałych chorągwi zamknęło się żelazne koło wojsk królewskich.