Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |    zdumiewał się coraz bardziej. Zdawało mu się, że już ją niegdyś
 2  1,5 |          szło o chrześcijaństwo. Zdawało mu się, że Krzyżak może
 3  1,5 |          szło o zamach na posła, zdawało się jednak rzeczą niewątpliwą,
 4  1,6 |        otucha wstępować w serca. Zdawało się ludziom rzeczą niepodobną,
 5  1,6 |         śmierć uwielbionej Pani. Zdawało mu się, że razem z nią zgasło
 6  1,8 |      podobna, że za każdym razem zdawało mu się, że widzi swoją nieboszczkę,
 7  1,8 |       jednym okiem barwy żelaza. Zdawało mu się, że oko to chce go
 8  1,28| jednocześnie nie tracił nadziei, zdawało mu się bowiem, że we dwóch
 9  1,29|   dokładnie, co się z nią stało. Zdawało im się, że odjechała albo
10  1,29|        bardziej że zapadła noc i zdawało mu się, że Jurand, siedząc
11  1,30|   Bogdańca, nie było mu tak źle. Zdawało mu się teraz, że nie ma
12  1,30|        chwila, w której już, już zdawało się, że chwyci pątnika za
13  1,30|        chwila śmiertelnej ciszy. Zdawało się tylko, że gdzieś między
14  1,30|         niej mąk. I przez chwilę zdawało mu się, że dziecko wyciąga
15  1,32|       czymś tak niesłychanym, iż zdawało mu się, że cały porządek
16  2,1 |        okropnej trwogi, w której zdawało się, że ten straszliwy Mazur
17  2,3 |     powszechną obawę rycerza, to zdawało się przechodzić wprost wiarę
18  2,5 |     niebiosa, bo im się słusznie zdawało, że sława jego spadnie na
19  2,7 |    Synaczku! Synaczku!~I umilkł. Zdawało się, że czeka odpowiedzi.~
20  2,8 |      odgadywał jej smutek i ból. Zdawało mu się też, że lada chwila
21  2,18|        roboty. Maćkowi i Mazurom zdawało się, że słyszą cieślów pobijających
22  2,20|          w oczy, marszcząc brwi. Zdawało się, że obaj wybuchną, lecz
23  2,23|    dobrze rozeznać rysy Zbyszka. Zdawało się, że pamięć opuściła
24  2,27|          było straszne, albowiem zdawało mu się, iż wszystko już
25  2,28|        głośno, przy czym ludziom zdawało się, że słyszą proroczy
26  2,31|   niespokojnie strzelające oczy. Zdawało się tylko Zbyszkowi, że
27  2,31|        jej godność, i z początku zdawało mu się, że to strój daje
28  2,32|         gdy wszystko wokół niego zdawało się dyszeć potęgą, świetnością,
29  2,48|     Dostojnicy krzyżaccy, którym zdawało się, że znają wielkiego
30  2,51|   jakiego się mistrz spodziewał. Zdawało mu się bowiem, że to będzie
31  2,52|   jakiego się mistrz spodziewał. Zdawało mu się bowiem, że to będzie