Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |      Niechże będzie wedle waszych słów, miłościwa pani! Pora tej
 2  1,2 |         niż na Danusię i słuchano słów Maćka, który, dumny z bratanka,
 3  1,3 |         gdyby nie mieli wysłuchać słów tak wielkiego opata - rzekła
 4  1,5 |        Słuchano z natężeniem tych słów, lecz wielu nie wiedziało
 5  1,5 |      powtarzać w kółko tych kilka słów, które w jego duszy znaczyły: "
 6  1,5 |          przemówił do niego kilka słów po niemiecku, które biskup
 7  1,5 |           z początku nie rozumieć słów kniazika, ale wreszcie zrozumiał
 8  1,5 |          spodziewał się podobnych słów, przybladł nieco, ale wnet
 9  1,6 |           wysłuchał jej ostatnich słów i poleceń. Próżno Stanisław
10  1,10|        Zbyszko nie mógł dosłyszeć słów, ale do uszu jego dochodziło
11  1,16|      słuchali w wielkim skupieniu słów opata, dziwiąc się jego
12  1,19|           De Lorche, wysłuchawszy słów Niemca, skinął głową na
13  1,20|           Tu zaciął się, szukając słów, o które było mu trudno,
14  1,21|          Rozpływało się od takich słów chciwe na sławę serce pana
15  1,25|             Danusia słuchała tych słów z przykrością i lękiem,
16  1,29|           pod wpływem Zbyszkowych słów, gdyż począł zgrzytać w
17  2,3 |          cześć poświadczam prawdę słów jego; kto by zaś śmiał wątpić,
18  2,5 |    księżna przestraszyła się tych słów, jak gdyby Zbyszko rzekł,
19  2,6 |       zrozumiał cośkolwiek z tych słów, a czego nie zrozumiał,
20  2,6 |           Żyw jeszcze. Wiem to ze słów Krzyżaka Rotgiera, z którym
21  2,11|           nie brała do serca jego słów, zwłaszcza że Czech był
22  2,21|    całkowicie i jakby nie słysząc słów Maćkowych, zwrócił się znów
23  2,24|            jakby nie słysząc tych słów i jakby sobie coś przypominając:~-
24  2,25|           Chrystus!~Ale mimo tych słów twarz jej stała się jakby
25  2,28|         wymowniejszą od wszelkich słów boleści. Zbyszko, któremu
26  2,29|     żałośnie, że Zbyszka, chociaż słów nie rozumiał, od samej nuty
27  2,31| Pomorzanin nie przetłumaczył jego słów, tak dalej po chwili mówił:~-
28  2,32|         nie szczędził pochlebnych słów, a chwilami uderzał i w
29  2,43|        wciąż w łożu, wodził wedle słów Maćka za nią oczyma, gdziekolwiek
30  2,48|       pracy Królestwo, póki wedle słów świętej Brygidy, nie będą
31  2,49|            Więc wysłuchawszy tych słów, król, książę Witold i panowie,