Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |    pawim grzebieniem na hełmie ostatni dech puściła, ślubuję kilka
 2  1,5 |     nim skłonić do stóp Krzyża ostatni pogański naród w Europie.
 3  1,5 |       chłop jak szczere złoto, ostatni z rodu -i żal mi go okrutny...~-
 4  1,5 |       Aleja stary, a on z rodu ostatni. Nie będzie jego - nie będzie
 5  1,6 |  przywiodła do chrześcijaństwa ostatni pogański naród w Europie.
 6  1,10|     mój Boże, to ja cię małego ostatni raz widział, teraz zasię
 7  1,10|        nic, choćby to miał być ostatni nocleg. Bóg łaskaw i tak,
 8  1,13|       miłuje, jakby była jego? Ostatni raz to jej rzekł tak: "Krewnych
 9  1,25|       nam jeszcze, kwiatuszku, ostatni raz przed odjazdem na luteńce -
10  1,25|      zupełnie jak wówczas, gdy ostatni raz śpiewała tę pieśń Zbyszkowi
11  1,25|       Zbyszko przytulił po raz ostatni Danusię do piersi i trzymał
12  1,27|      może nieżywą - i wypierał ostatni dech z konia, który buchał
13  2,1 |       się niepodobną. Wreszcie ostatni zatrzasnął drzwi prowadzące
14  2,5 |   myślał, że każdy z nich jest ostatni. Nadstawiając puklerz, mrużył
15  2,7 |      odbiła się również po raz ostatni na jego twarzy.~- Widzisz -
16  2,7 |         Spojrzę ci w twarz raz ostatni, może poznam, czyś rad z
17  2,7 |  poznam, czyś rad z obietnicy. Ostatni raz!~I odkrył oblicze Rotgiera,
18  2,8 |      to on jest nie na śmiech. Ostatni z Gradów, ale, tak mi dopomóż
19  2,9 |      moja, moc go nie utrzyma. Ostatni raz, kiedyście to nam w
20  2,25|     lub wrazić w pamięć po raz ostatni jego rysy, następnie opuścił
21  2,26| granicy: Zygfryd i Tolima. Ten ostatni odprowadzał Niemca z obawy,
22  2,27|        niejakim czasie nakazał ostatni postój, aby mogła spokojnie
23  2,27|    jakby chcąc spojrzeć po raz ostatni na Zbyszka i na świat słoneczny,
24  2,31|         komtur z Osterody. Ten ostatni, Niemiec, ale rodem ze Śląska,
25  2,32|        i bez wszelkiego pozoru ostatni grosz, wyciskały łzy, często
26  2,51|       Maszko-wic i Witold. Ten ostatni bez hełmu na głowie, w świetnej
27  2,51|       się bowiem, że to będzie ostatni cios zadany potędze królewskiej,
28  2,51|        się z sobą, dając sobie ostatni przed śmiercią pocałunek;
29  2,52|       Maszko-wic i Witold. Ten ostatni bez hełmu na głowie, w świetnej
30  2,52|       się bowiem, że to będzie ostatni cios zadany potędze królewskiej,
31  2,52|        się z sobą, dając sobie ostatni przed śmiercią pocałunek;