Tom,    Rozdzial

501  2,7 |       płaszcza.~- Zbliżcie światło - rzekł, odchylając kaptur. Jeden
502  2,7 |         spokój.~- Tak go odesłali! - rzekł wreszcie.~Lecz zaraz potem
503  2,7 |              przykryć go płaszczem - rzekł Zygfryd, zakrywając twarz
504  2,7 |           rozdzierającym uśmiechem i rzekł łagodnie:~- Jać, dziecko,
505  2,7 |              jakoże masz przemówić - rzekł wreszcie - bije od ciebie
506  2,7 |              A teraz słuchaj, psie - rzekł Zygfryd. - Niegdyś wygadałeś,
507  2,7 |         przez ową furtę.~- Czekaj! - rzekł Zygfryd.~I wsparłszy się
508  2,7 |           starego sępa.~- Prowadź! - rzekł Zygfryd.~Żółte koło światła
509  2,7 |          więziennych.~- Do Juranda - rzekł Zygfryd.~Po chwili zaskrzypiały
510  2,7 |          zwrócił się do Diedericha i rzekł:~- Widzisz, iże ma tylko
511  2,7 |          wydał nawet jęku.~A Zygfryd rzekł:~- Przyrzeczono ci, iż wyjdziesz
512  2,7 |        przedmiot owinięty w szmatę i rzekł do siebie głośno:~- Teraz
513  2,7 |             jego twarzy.~- Widzisz - rzekł - uczyniłem więcej, niżeśmy
514  2,7 |             oka. Odetchnął głęboko i rzekł:~- Hej, czas i na mnie.
515  2,7 |             się.~- Śmiejesz się... - rzekł - ale się strasznie śmiejesz...
516  2,7 |      halebardą.~- Mór na tego psa! - rzekł. - Nauczę ja cię wyć po
517  2,8 |           Chwała Chrystusowi Panu! - rzekł. - Gdzie zaś jest?~- Do
518  2,8 |              I żonaty, i nieżonaty - rzekł Czech.~Dopierożjął z wolna
519  2,8 |         razem z zadowolenia.~- No! - rzekł - chłop to on jest nie na
520  2,8 |             na to teraz już zważać - rzekł. -~Spychów wielka dziedzina.~-
521  2,8 | zniechęceniem.~- Wedle mojej głowy - rzekł z wolna - to ona już przepadła
522  2,8 |         Roztropny z ciebie giermek - rzekł wreszcie Maćko. - A ja-koże
523  2,8 |          dopiero po długim milczeniu rzekł:~- Ha! to nie ma i rady!
524  2,8 |             jest spokój, bo jakom ci rzekł, poszczerbili się wzajem,
525  2,8 |                Poczekaj, powsinogo - rzekł głośno - nie pojadę ja za
526  2,8 |         znowu.~- Jechać, to jechać - rzekł sobie - ale kto tu będzie
527  2,9 |      powiedzcie, czy nie tak?~- Ba - rzekł Maćko - myślałem o tym i
528  2,9 |            oni są, i Cztan, i Wilk - rzekł żywo Maćko - wszelako na
529  2,9 |               żeś go już zabaczyła - rzekł. A ona odpowiedziała jeszcze
530  2,9 |          będę ja się tam sprzeczał - rzekł Maćko, który w gruncie rzeczy
531  2,9 |          czym uśmiechnął się nagle i rzekł~- A Wilk z Brzozowej i Cztan
532  2,9 |           tylko wsparł się pod bok i rzekł spokojnym głosem, w którym
533  2,9 |              Ów zaś uśmiechnął się i rzekł:~- Pochwalony Jezus Chrystus!~-
534  2,9 |        spojrzał przed się z powagą i rzekł:~- Zdarzy się nieraz ludziom
535  2,9 |             stary Wilk.~- Bywa też - rzekł znów Maćko - że gdy człeku
536  2,9 |              stradał.~- To aż dziw - rzekł stary Wilk. - Jeszczem też
537  2,9 |          mogąc już dłużej wytrzymać, rzekł:~- Wola wasza mówić albo
538  2,9 |       jedziecie.~- Powiem! powiem! - rzekł, kiwając głową, Maćko. -
539  2,9 |             zwrócił się do starego i rzekł spokojnie:~- Wiecie, mój
540  2,9 |        trzeba go jeszcze zjednać!" - rzekł sobie. Więc choć był trochę
541  2,9 |              nie powiedział, sam zaś rzekł:~- Wy się Cztana nie bójcie!
542  2,9 |              z zadowoleniem, po czym rzekł:~- No, tegom się po was
543  2,9 |              kazała wam powiedzieć - rzekł, całując go w rękę, chłopak -
544  2,10|        bylibyście przecie słyszeli - rzekł na to Maćko.~- Bylibyśmy
545  2,10|              słowa, uśmiechnął się i rzekł:~- Spódnicy się wyzbyła,
546  2,10|              pełną wina albo miodu - rzekł - i jeśliby go w nocy co
547  2,10|              się schwytanemu i nagle rzekł:~- Przeżegnaj się! duchem
548  2,10|               A wszelakoś się bał? - rzekł Maćko.~- Bo mnie ten rycerz
549  2,10|         Anula Sieciechówna, aż Maćko rzekł:~- Jeszcze ci ślepia nie
550  2,10|      wdzięcznością, uśmiechnął się i rzekł:~- Ba, takim sposobem możnaby
551  2,10|          zwrócił się nagle do niej i rzekł:~- Wiecie? tak tu wedle
552  2,10|              Sieciechówny, przy czym rzekł:~- Wy się nie tylko o mnie
553  2,11|     wspomnieniem Maćkowe serce, więc rzekł:~- Prawda! Pan Jezus miłosierny!
554  2,11|          przytakiwania, lecz w końcu rzekł;~- Ponoś nie leżą i nie
555  2,11|                Nikiej mak we zbożu - rzekł. - Takich ja jeszcze nie
556  2,11|           surowe i bez tego oblicze, rzekł:~- Słyszysz, jako w mieście
557  2,11|          lecz zaraz przy przywitaniu rzekł mu:~- Są tu jakoweś bory
558  2,11|             jak chabry oczy w górę i rzekł:~- Bóg mu zapłać, ale wolałabym,
559  2,11|             Więc Maćko zwrócił się i rzekł gniewnie:~- Cichaj, bo wstydu
560  2,11|              już się tam tego boję - rzekł stary rycerz. -Byle go do
561  2,11|             nic nie mogło się ukryć, rzekł:~- Widzę, że równą mieliście
562  2,11|               jak na to zasługuje! - rzekł wreszcie Maćko. - Nie mogę
563  2,11|          zwłaszcza Niemców - lecz ów rzekł:~- Uczyniłem tak, bom mu
564  2,11|             a więcej miłują Zbyszka. Rzekł wprawdzie na to Maćko, że
565  2,11|            Maćko zaś pokiwał głową i rzekł:~- W Bożym on wiecu i w
566  2,11|           się, splunął nagle w bok i rzekł:~- Na psa urok!~- Czemu
567  2,11|            spojrzała na Maćka, który rzekł:~- Chyba coś ci takiego
568  2,11|           zakonni.~- Srogie rządy! - rzekł wreszcie Maćko - i ciężko
569  2,11|           byle co wzruszyć go mogło, rzekł:~- Pewnikiem skrzywdzili
570  2,11|              i dziwnym jakimś głosem rzekł:~- Na rany boskie! pozwólcie,
571  2,11|      wzrokiem w rysy starca, po czym rzekł z wolna i dobitnie:~- To
572  2,11|            się i ja też, że prawda - rzekł Maćko - i sam takową myśl
573  2,11|      kościotrup.~- Chodziły słuchy - rzekł Czech - że go mękami zmożyli,
574  2,11|           oczy utracił.~- Słusznie - rzekł Maćko. - Toćże oni i samego
575  2,11|      człowiek niż tutejsi książęta - rzekł wreszcie. - Powinien był
576  2,11|              usta księdza przekazał, rzekł do starego głosem zwierzchnika:~-
577  2,11|         niego pójdę.~- Przyzwę go! - rzekł stary.~I wyszedł. Lecz nim
578  2,11|               aby zapytać o Juranda, rzekł, uprzedzając pytanie:~-
579  2,11|              oczy i źrenice, po czym rzekł:~- Teraz pytajcie.~- Jakim
580  2,11|              Wiem od giermka Hlawy - rzekł Maćko - iż Rotgier, ten,
581  2,11|               jako nie była matołka, rzekł: "Iście prawda, ale myślelim,
582  2,11|              Maćko pomyślał chwilę i rzekł:~- Jużci, Zbyszka teraz
583  2,11|             o tamtym księdzu mówią - rzekł ojciec Kaleb. -1 jeżeli
584  2,12|             księdzu Kalebowi. Ów zaś rzekł:~- Rozumiem cię, bracie!
585  2,12|             więc klęknął przy łożu i rzekł:~- Wieczny odpoczynek racz
586  2,12|        Juranda, podjął go pod nogi i rzekł:~- Jak was tu przywieźli,
587  2,13|              jej przynosi wiadomość, rzekł:~- Chciałbym też wam sprawę
588  2,13|            się do kolan dziewczyny i rzekł;~- Niechże to nie będzie
589  2,13|             jej zapłonęły.~Czech zaś rzekł:~- Myślałem i jeszcze myślę,
590  2,13|          kolan:~- Tacyście właśnie - rzekł - jako anieli w niebiesiech.~ ~
591  2,14|        Juranda, podjął ją pod nogi i rzekł:~- To wolę waszej miłości
592  2,14|            się przez chwilę, po czym rzekł:~- I rozgorzała, i nie rozgorzała.
593  2,14|          przykląkł na jedno kolano i rzekł:~- Nie krzywd ja, jeno dobrodziejstw
594  2,14|           Więc zwrócił się ku niej i rzekł:~- Wiecie! Na wojnę jadę,
595  2,14|             dwór księcia Januszowy - rzekł ksiądz Kaleb. - Może i rycerz
596  2,15|          spodziewać. Nic im król nie rzekł, chociaż mu dary przywieźli:
597  2,16|             tym nie tropił i w końcu rzekł:~- Lepiej było pannie w
598  2,16|             to do łba nie przyszło - rzekł jednak, chcąc siebie i Czecha
599  2,16|          pogińmy.~- Co tu wskórasz - rzekł z niecierpliwością Maćko -
600  2,16|               Mówiliśmy o wyprawie - rzekł z niezwykłym ożywieniem
601  2,16|              Nowe Kowno.~- Ragnetę - rzekł Zbyszko. - Cztery dni temu
602  2,16|           pobili nas.~- To właśnie - rzekł Skirwoiłło.~- Jakże to?~-
603  2,16|              Dobrze.~- Poczekajcie - rzekł Maćko - bo ja tutejszej
604  2,16|              gałąź ramię na północ i rzekł:~- Daleko! daleko...~- Właśnie
605  2,16|          uderzym.~- Słusznie prawi - rzekł Skirwoiłło. Maćko zaś spytał:~-
606  2,16|         Maćko - dokąd ruszym?~Ów zaś rzekł krótko:~- Pod Nowe Kowno.~
607  2,16|         ludzi, którym ja przywodzę - rzekł Zbyszko, któremu duszno
608  2,17|       zwrócił się do swego giermka i rzekł:~- Napatrzyłeś się do woli,
609  2,17|          pewnie nie ma co i myśleć - rzekł Czech.~- Boć nijakiego sprzętu
610  2,17|        zawsze za dziewkę.~- Jużci! - rzekł po chwili. - Ale o com przez
611  2,17|           pilnie a ciekawie. A Maćko rzekł:~- Pókić sen nie zmorzy,
612  2,17|               jednakże przerwał mu i rzekł:~- A toś zapomniał o Wilnie?
613  2,17|      gniewacie, to wolej zaniecham - rzekł Zbyszko.~Maćko zaś sapał
614  2,17|         chwili jednak uspokoił się i rzekł:~- Albo to raz tak bywa!
615  2,17|               Powiadali nam ludzie - rzekł Maćko - iże popręg mu pękł
616  2,17|            się z płonących głowni, i rzekł:~- Bo jeśli ta nieboga jęczy
617  2,17|              Pohamujcie się, panie - rzekł Czech - Bóg was pocieszy -
618  2,17|             ale uspokoił się nieco i rzekł:~- Otwierali odmieńce zamki
619  2,17|          samo.~- To teraz rozumiem - rzekł stary rycerz. - Widząc,
620  2,17|             niespodzianie z cienia i rzekł:~- W pochód ruszamy.~Usłyszawszy
621  2,17|        twarzom swoją ogromną głowę i rzekł przyciszonym głosem:~- Są
622  2,18|             niebawem jednak wrócił i rzekł:~- Niezadługo trafim na
623  2,18|         bitwę rozkoszy.~- Nie wiem - rzekł -jak ci nasi ludzie będą
624  2,18|        Spojrzyj jeno na tych ludzi - rzekł Maćko.~- Pewnie! pewnie!
625  2,18|              niego, przeżegnał się i rzekł:~-W imię Ojca i Syna! Dyć
626  2,18|              oddziału.~- Słyszycie - rzekł jeszcze - może zaskoczym
627  2,18|        lepsze!~- Tak ono i będzie! - rzekł Maćko.~Inni zaś osadzili
628  2,18|          krakanie kruka.~- Cichaj! - rzekł - to znak!~Jakoż we dwa
629  2,18|              przy Zbyszku.~-Idą!...- rzekł.~ ~
630  2,19|            zbyteczne, odwrócił się i rzekł:~- Bo gościniec idzie wedle
631  2,19|                Wnet już ich ujrzym - rzekł Maćko.~Przy czym twarz zmierzchła
632  2,19|              to doskonale.~"Biada! - rzekł sobie w duszy - nie uratuje
633  2,20|     dowiedziawszy się o zwycięstwie, rzekł głosem do krakania kruka
634  2,20|           powróz.~- Będzie mu tak! - rzekł. - Tak jako i innym... tak.
635  2,20|            spode łba i sapać.~- No - rzekł po chwili milczenia -jutro
636  2,20|             zadowoleniu Maćka, który rzekł:~- Złością widać z nim nic
637  2,20|            wzgardę.~- Dziękuj Bogu - rzekł mu Zbyszko - iże cię podał
638  2,20|       podniósł głowę.~- Zabij mnie - rzekł - wiem, iż wy nie szczędzicie
639  2,20|        ochłonął i ze spokojną powagą rzekł:~- De Lorche! Z jednych
640  2,20|           twarz młodzianka.~A ów zaś rzekł:~- Niemce!~- Nie może być! -
641  2,20|           zdumiał się niepomiernie i rzekł:~- Zali to wszystko prawda?~-
642  2,20|           zamilkł na chwilę, po czym rzekł:~- Jeńcem twoim jestem.~-
643  2,20|        rozumiem, dlaczegoś tu jest - rzekł do Zbyszka -i dziękuję Bogu,
644  2,20|           wzięto w niewolę?~- Nie! - rzekł, zrywając się, Zbyszko. -
645  2,21|             gniew, więc porwał się i rzekł:~- Odpowiadaj, powsinogo,
646  2,21|           sobie na kolanach bukłak i rzekł, jakby się poddając konieczności:~-
647  2,21|             pamiętasz, panie, com ci rzekł: oto pójdę od zamku do zamku
648  2,21|      tymczasem opanował wzruszenie i rzekł:~- Wdzięcznym ci jest i
649  2,21|        dalsze pytania.~- Dość tego - rzekł. - Praw teraz o bitwie.
650  2,21|           mogło się tak przygodzić - rzekł Hlawa - ale ty bacz, abyś
651  2,21|              prawdę czasem niechcący rzekł, będziesz wył za świętokupstwo.~
652  2,21|              Pewnikiem tak i jest! - rzekł Zbyszko.~I zamyślił się
653  2,21|              chwili podniósł głowę i rzekł:~- Hlawa! niech konie i
654  2,21|           odetchnął z głębi piersi i rzekł, jakby odpowiadając sobie
655  2,21|       umiejącego po niemiecku Mazura rzekł mu:~- Tego od ciebie nie
656  2,21|        policzki, przy czym de Lorche rzekł:~- Pojadę do Malborga albo
657  2,21|             zbliżywszy się do niego, rzekł:~- To i wy ruszacie ze mną?~-
658  2,22|             w nich zbawienie nasze - rzekł Macko.~- Rycerz Arnold -
659  2,22|           pozabijali.~- Tak ma być - rzekł Zbyszko - że tych ludzi,
660  2,22|         Jeśli nam Bóg pobłogosławi - rzekł - to byle się potem do puszcz
661  2,22|             i oni także...~- Jużci - rzekł Macko. - Ale może i do potkania
662  2,22|               Czego bym też chciał - rzekł głucho - to cisnąć tego
663  2,22|             gąszczów:~- Smolarnia! - rzekł. - Są!~- Stój! - szepnął
664  2,22|            zarżał. Pięciu pozostałym rzekł Macko:~- Będzie tam dwóch
665  2,22|              Zbyszko spostrzegł to i rzekł:~- Nie! Tobie rozkazuję
666  2,22|          oczyścić później.~- Patrz - rzekł Macko, cisnąc z całej siły
667  2,23|          zamyślił się nieco, po czym rzekł:~- Wspomnij też i to, żeś
668  2,23|            się obrócić.~- Radźcie! - rzekł młodzian.~- Poradzę tak:
669  2,23|       potrząsnąwszy nią jak gruszką, rzekł:~- Słuchaj, suko! Pójdziesz
670  2,23|    zwróciwszy się naprzód do Danusi, rzekł:~- Między przyjacioły jesteście,
671  2,23|              aby jej nie przelęknąć, rzekł do służki:~- Ty poleżysz
672  2,23|            izby, skrępował tak, jako rzekł, mocno, po czym udał się
673  2,23|             na sobie ta jaszczurka - rzekł. - Posłanie wymoszczone
674  2,23|             Wymiarkuj no rzetelnie - rzekł - czego chce ten waligóra,
675  2,23|            Zdejmijcie ze mnie pęta - rzekł Krzyżak.~- Mogłoby to być -
676  2,23|           wielce i dopiero po chwili rzekł:~- Jakże to? I łotrzykujecie
677  2,23|           szedłeś w pochód na wojnę -rzekł - zali Bogu i Chrystusowi
678  2,23|             w zdumieniu znak krzyża, rzekł:~- W imię Ojca i Syna, i
679  2,23|           zwróciwszy się do Arnolda, rzekł:~- Ta niewiasta - to córka
680  2,23|              zostałeś!~- Prze Bóg! - rzekł Arnold. - Skąd? Jak? Ona
681  2,23|              Arnold podniósł głowę i rzekł:~- Nie tylko na rycerską
682  2,23|              cię całkiem rozwiązać - rzekł Maćko.~- Niech i tak będzie,
683  2,23|             Widzicie, wasza miłość - rzekł. - Panienka, gdym wyjeżdżał
684  2,23|                 Po sprawiedliwości - rzekł Maćko - godziłoby się, abym
685  2,23|               Czas mi się zbierać! - rzekł.~- A dokąd? - zapytał na
686  2,23|      Nieszczęście wielkie nie jest - rzekł - bo albo zdechnie z głodu
687  2,23|             na koń i tak pojedziem - rzekł.~- A jakoże tam? śpi? -
688  2,23|     odciągnął jeszcze Maćka na bok i rzekł:~- Chciałem też pięknie
689  2,23|           niech nas goni!~- Dobrze - rzekł Maćko. - Zahaczyłem ci też
690  2,24|        uśmiechnął się pod wąsem, ale rzekł to samo, co Maćko: że albo
691  2,24|        pokrył mu czoło.~- Danuśka! - rzekł - widziszże ty mnie i rozumiesz?
692  2,24|      widocznie.~- W gorętwie jest? - rzekł.~- Tak! - jęknął Zbyszko.~-
693  2,24|           rycerzem i zbliżywszy się, rzekł:~- Wartkie koło fortuny.
694  2,24|            nawet miecza przy sobie - rzekł -i prosi, aby póki w drogę
695  2,24|       niewieście.~- Niech zostanie - rzekł brat Arnoldów - przyślę
696  2,24|         Arnoldów, bo zatrzymał się i rzekł:~- Przejdźcie, panie.~Stary
697  2,24|        którym mogło mu dużo zależeć, rzekł:~- Widać, panie, że nie
698  2,24|             Niemców - więc po chwili rzekł:~- Ciężka to zawsze rzecz
699  2,24|           widzi mi się i on głupi! - rzekł Maćko.~- Wolfgang! co on
700  2,24|              ale ów zmarszczył się i rzekł:~- Puściłbym może i ja was
701  2,24|              jak czynili, a wreszcie rzekł:~- Na błogosławione kości
702  2,24|             więcej nic nie wskóra, i rzekł, zwracając się do Wolfganga:~-
703  2,24|         ileśmy warci.~- Tym lepiej - rzekł młodszy von Baden. Ale zaraz
704  2,24|    gorączkowo.~Maćko przeżegnał ją i rzekł:~- Hej, bierz ją i jedź!
705  2,24|        włosów.~- Boże cię prowadź! - rzekł. - A o starym przecie pamiętaj,
706  2,24|       położywszy mu dłoń na kolanie, rzekł:~- Słuchaj! A jeśli Hlawę
707  2,24|           mającym.~"Dziękować Bogu - rzekł sobie - że nie on w niewoli
708  2,24|       pomaganie Żmujdzinom uciąć!" - rzekł sobie Maćko.~Jednakże uspokajała
709  2,25|           Nie po to ją Bóg wybawił - rzekł, wysłuchawszy wszystkiego,
710  2,25|             i główny stróż Spychowa, rzekł:~- Stoi przed wami, panie,
711  2,25|         następnie Jurandowe kolano i rzekł:~- Panie, jeśli wasza wola
712  2,26|              i powstrzymawszy konia, rzekł:~- Oto granica nasza, a
713  2,26|              niczego się nie bojący, rzekł:~- O wa! Byłem blisko niego,
714  2,26|        piekle, a ciało już w ziemi - rzekł do Jagienki. - Możem teraz
715  2,29|        osobiście.~- Jedź do Płocka - rzekł na drogę Tolimie ksiądz -
716  2,29|             zabili, gdyby im nie był rzekł, iż dla komtura do Lubawy
717  2,29|             u nas, panie, ostańcie - rzekł ksiądz Kaleb. - A myślę,
718  2,29|              Lorche uśmiechnął się i rzekł:~- Dobrze. Niech jeno Niemce
719  2,29|              niech tedy tak będzie - rzekł Zbyszko - że ty tu ostaniesz
720  2,29|         rzeczy widzieć!~- Daj Bóg! - rzekł de Lorche. - I choćby Zawisza
721  2,29|       waszego narodu.~- A obaczym! - rzekł Zbyszko - mówię tylko: daj
722  2,29|            iść o lepszą.~- Słuchaj - rzekł do pana de Lorche Zbyszko. -
723  2,30|             Drwęca do Wisły płynie - rzekł. - Jakoże im było pod wodę
724  2,30|          żalem i pomstą.~- Prawda! - rzekł. - A gdzie zaś ów kat? Co
725  2,30|         milczenia.~- Mówił giermek - rzekł wreszcie Tolima - iże się
726  2,30|              po drodze do Malborga - rzekł Zbyszko - bo to wiesz, że
727  2,30|          Niech jej Bóg da zdrowie! - rzekł wreszcie. - Dziwno mi jeno,
728  2,30|           pewnie za nim się wstawi - rzekł Zbyszko.~- Jużci, że nie
729  2,30|        przepomniał.~- To i lepiej! - rzekł Czech.~I wyszedł wołać służebnych
730  2,30|           Poznałem cię, młodzianku - rzekł, ściskając jego dłoń. -Jakoż
731  2,30|             co widząc, pan z Taczewa rzekł:~- Padół to jest łez...
732  2,30|      Wreszcie, gdy Zbyszko skończył, rzekł:~- Opowiem to królowi, panu
733  2,30|      Gel-dryjczyk jak najukładniej i rzekł:~- Jeden tylko byłby większy
734  2,30|          Lorche wyglądał jak góra, i rzekł:~- A ja tam rad, że się
735  2,30|               roześmiał się głośno i rzekł:~- Ba, ja swego czasu ślubowałem
736  2,30|          niemowlęciem.~- Pax! pax! - rzekł -jak mówi biskup Kropidło...
737  2,30|       księciem Januszem przybywają - rzekł do Zbyszka Powała - bo choć
738  2,31|          dworzanina księcia Janusza, rzekł:~- Danveld i de Lowe byli
739  2,31|     uśmiechając się nieco pod wąsem, rzekł:~- Pan mój chciałby spytać:
740  2,31|           potykać.~- Nie czyń tego - rzekł jeszcze poważniej Zbyszko.~-
741  2,31|          Rozbierając króla do łoża - rzekł - przypomniałem mu ciebie
742  2,31|            myśli, które go gryzły, i rzekł:~- A wy... a ty - ostaniesz
743  2,31|       przyszedł do gospody Zbyszka i rzekł mu:~- Po Bożym Ciele król
744  2,33|    Marienburg - z błota Marienburg - rzekł, zwracając się do Zyndrama -
745  2,33|               znów zaczął:~- Mówią - rzekł - że nasz Marienburg sześć
746  2,33|           macie, panie, odpowiedzi - rzekł. W tymże czasie dojechali.
747  2,33|         ukazał na polskich rycerzy i rzekł:~- To są wysłannicy króla
748  2,33|              Zważcie, wasze moście - rzekł Niemiec - że to wszystko,
749  2,34|         popatrzył na niego bacznie i rzekł:~- I tak musieliście tu
750  2,34|     szczebrzuch wylazł.~- Pamiętam - rzekł Zbyszko - bośmy po bobra
751  2,34|           słuszna rzecz przepuścić - rzekł Maćko - a skoro jako słyszę,
752  2,34|              Maćko, pomyślał nieco i rzekł:~- Ale można by coś odtargować?~-
753  2,34|              Badenowi zapłacić, więc rzekł:~- Wiecie! Pieniędzy i tak
754  2,34|                 Bóg ci ją odmieni! - rzekł ze wzruszeniem stary rycerz. -
755  2,34|      kolanach i zamilkł.~Zbyszko zaś rzekł:~- A widzicie. W pojedynkę
756  2,34|               opuścił głowę, a Maćko rzekł:~- Szkoda zacnego Królestwa,
757  2,34|         rzeźwiejsi i wypoczęci.~No - rzekł Maćko - chyba jeszcze na
758  2,34|              łakome.~- Prawda jest - rzekł Maćko, który widocznie coś
759  2,34|         dziesięciu piechoty stanie - rzekł Zbyszko.~- Ale Marienburga
760  2,34|              za biegiem swych myśli, rzekł:~- Słysz, Hlawa, dziś, jak
761  2,34|              Mazowsze. Do Spychowa - rzekł Zbyszko.~- I tam już ostaniem?...~
762  2,34|     widocznie stryjca zasmucić, więc rzekł wymijająco:~- Wpierw musicie
763  2,34|              do Juranda nie jechał - rzekł powoli Maćko - bo jeśli
764  2,34|         frasunki.~- Prawdę mówicie - rzekł Zbyszko - ale tam Danusina
765  2,34|                Będzie czas uradzać - rzekł po chwili. - W Płocku i
766  2,34|           wtrącił Hiawa.~- Prawda! - rzekł Zbyszko - wiecie, że tam
767  2,34|               Wielce ona was kocha - rzekł Zbyszko. - Chwalić Boga,
768  2,34|         lepszej na świecie nie ma! - rzekł Maćko.~Dalszą rozmowę przerwało
769  2,34|         Pochwalony Jezus Chrystus! - rzekł, przestąpiwszy próg, Zyndram. -
770  2,34|            tutejsi mianować jeńców - rzekł Zyndram - a potem oglądaliśmy
771  2,34|        zdziwienia.~- Jak to, panie - rzekł. - Mówią, że rozum macie
772  2,34|              Malborgu, który w końcu rzekł: "Bym mógł waszemu królowi
773  2,34|             ma do krzyżackiej mocy - rzekł niespokojnie Maćko.~A Zyndram
774  2,34|              Maćko aż wzruszył się i rzekł nieco drżącym głosem:~-
775  2,35|              co Konrad von Jungingen rzekł:~- Kto miłuje Krzyż, ten
776  2,35|           się Skarbek, taką komorę i rzekł: "Mam ja twojego pana czym
777  2,35|         mówić, a Zyndram z Maszkowic rzekł jakby na zakończenie:~-
778  2,35|          takie i w mieczach żelazo - rzekł - to niewiela nimi dokażecie.~
779  2,36|         gładsza, niż była.~A Zbyszko rzekł:~- Odmieniła się okrutnie.
780  2,36|          Malborgu, no, to jeszcze! - rzekł. - Ale o tym w Spychowie
781  2,36|     odetchnął stary rycerz głęboko i rzekł:~- Ano, kogo Bóg chciał
782  2,36|              widziała.~- Powiadają - rzekł na to Maćko - że szlachcicowi
783  2,36|             Tolima. Młody rycerz nie rzekł na to nic, ale w chwilę
784  2,37|              Hlawą - i niespodzianie rzekł:~- Posłuchajcie, co powiem!
785  2,37|            jasnymi włosami.~- Nie! - rzekł - wrócę, da Bóg, i ja do
786  2,37|            przysięgi nie dotrzymał - rzekł.~- Jeno co?~- Jeno to, żeś
787  2,37|              czym westchnął ciężko i rzekł:~- Ej, mocny Boże!... Jagienka
788  2,38|              był po stronie Zbyszka, rzekł:~- Dusza w raju, ale ciało
789  2,38|      młodzianku było.~Więc po chwili rzekł:~- Prawda jest, że pod włos
790  2,38|              mu powtórzono głośniej, rzekł:~- Święta to prawda. Nie
791  2,38|           Obaczcie, jak to uradza! - rzekł Maćko, któremu, pomimo całej
792  2,38|          ławy, na której siedział, i rzekł:~- Bóg na mnie patrzy, że
793  2,38|            Czech klęknął koło niej i rzekł do Jagienki:~- Pobłogosławcie
794  2,39|              na tę jej niemą wymowę, rzekł:~- Jaguś, ku tobie jako
795  2,39|             wysokimi krzami olszyny, rzekł:~- Pod tym znakiem nie dosięgnie
796  2,39|           Więc zwrócił się do niej i rzekł:~- Słuchaj, Jagna, nie mówię
797  2,40|            obyczaje ludzkie poznać - rzekł mu na to Maćko -dobra jest
798  2,40|            świeć nad Wilkową duszą - rzekł Maćko. I odetchnął głęboko,
799  2,40|      przyjechawszy do Zgorzelic, tak rzekł do Jagienki:~- Do Krakowa
800  2,40|        począł wypytywać o Krzyżaków, rzekł:~- Mocni oni, juchy, są,
801  2,41|             Tam gdy nagle stary Wilk rzekł w końcu srogiej kłótni: "
802  2,41|          słońca.~- Tak i ja myślę! - rzekł. - Pan Bóg wszechmocny,
803  2,42|           jednak pomyślawszy chwilę, rzekł:~- A nużby tobie chętniej
804  2,42|            Powiedz mi tak szczerze - rzekł. - Jakeś już tam owymi czubami
805  2,42|            mocno namyślał, i w końcu rzekł:~- To ja ci powiem, czego
806  2,42|             miły, tak prawdę mówię - rzekł, śmiejąc się, Maćko.~ ~
807  2,43|    cierpliwie wszystkiego, a w końcu rzekł tylko jedno jedyne słowo:~-
808  2,43|           nieznośnego żywota pozbyć, rzekł mu:~- Pókiś goło miał pod
809  2,43|        poczęła broda trząść, a Maćko rzekł:~- Ba! skoro koniecznie
810  2,44|       postawić!~On zaś zasępił się i rzekł:~- Chcieliśmy do Zgorzelic
811  2,44|              z pomocą.~- Po domach - rzekł - gdy po postrzyżynach rycerskiemu
812  2,44|              piersi.~- Pochwalony! - rzekł. - Wiedziałem ci ja, że
813  2,44|            pijany.~- Ano! Kupa was - rzekł - ale da Bóg, Gradów Bogdanieckich
814  2,46|     pogrzebaczem głownie w ognisku i rzekł:~- A mojemu chłopu się sczezło!~-
815  2,47|       którego nazwano Jurandem - tak rzekł raz stary Maćko do Zbyszka:~-
816  2,47|         Wiesz, że byłem w Malborgu - rzekł.~- W Malborgu?~- A gdzie
817  2,47|              nagle dłonią po udzie i rzekł:~- O prze Bóg! A ja na śmierć
818  2,47|             zapałem Zbyszko.~- Co? - rzekł stary rycerz, - Na wszystko
819  2,47|       wyłuszczyła. I mistrz przy tym rzekł: "Co byś o mnie myślał,
820  2,47| Lichtensteinaście zarżnęli.~- Może - rzekł stary rycerz.~A Zbyszko,
821  2,47|           Wolałbym, żeby był Ulryk - rzekł Zbyszko.~- I ja, a wiesz
822  2,47|              Niedługo albo i długo - rzekł Maćko. I po chwili zastanowienia
823  2,48|         jakich dotychczas nie było" -rzekł uroczyście stary Maćko,
824  2,48|          zawołał Zbyszko.~Lecz Maćko rzekł:~- Ale to tak jest, jako
825  2,49|        zawsze mówił z powagą wielką, rzekł:~- Tego on będzie, komu
826  2,49|       chociaż ucieszył się z wyroku, rzekł:~- Ba, przecież pewniejszy
827  2,49|           głowie i rozłożywszy ręce, rzekł miękkim, prawie niewieścim
828  2,49|            powitawszy starego Maćka, rzekł:~- Dawny wasz giermek, Głowacz,
829  2,49|       Zbyszka, pocałował go w rękę i rzekł:~- Pokłon i cześć wam, panie.
830  2,49|            swego giermka Hlawę.~Więc rzekł:~- Sanderus! Hej! Pamiętam
831  2,49|              toporem do boju.~Ów zaś rzekł, podając mu strzemię:~-
832  2,49|           dziejów.~- Okrutniem rad - rzekł - iżeś po naszej stronie,
833  2,49|          zdrajcę poczytują.~- Nie! - rzekł de Lorche. - Wiesz, jako
834  2,49|             podniósł oczy ku niebu i rzekł:~- Prosiłem was na wieczerzę,
835  2,49|               Słyszeliśmy, iż mistrz rzekł, iż to hołota lepsza do
836  2,49|          Przypatrzmy się im bliżej - rzekł de Lorche.~I pojechali ku
837  2,49|              gdy przejechali, Powała rzekł:~- Kniaź Witold był razem
838  2,49|              się boją.~- Ba, pomnę - rzekł Zbyszko - że gdy onego czasu
839  2,49|            Ba, przecie nas więcej! - rzekł Zbyszko.~- Tak, ale oni
840  2,49|           Niezadługo się to pokaże - rzekł Powała. - Królowi ciągle
841  2,49|        Lorche.~- Ach, to wy, panie - rzekł tajemniczym głosem ksiądz
842  2,49|             Nie mogę nic rozeznać! - rzekł Powała. - A wy co widzicie?~-
843  2,49|               coś ci takiego jest! - rzekł Maćko.~- Prawda! prawda! -
844  2,49|           jakiej świat nie pamięta - rzekł Maćko.~I jechali dalej w
845  2,51|        położył mu rękę na ramieniu i rzekł:~- Jedź ty, bracie, a ja
846  2,51|           poważny wiekiem i rozumem, rzekł:~- Zaiste, już wyśmiewano
847  2,51|       Przeciw posłuszeństwu mówisz - rzekł. A potem do komturów:~-
848  2,51|          poselstwo:~- Mistrz Ulryk - rzekł pierwszy herold - wzywa
849  2,51|           Lichtenstein wydął wargi i rzekł:~- Otwarcie naganiam ci
850  2,51|          wyciągnął rękę do giermka i rzekł:~- Daj mi hełm.~*~Już serca
851  2,51|              tej stronie dowodził, i rzekł:~- Witold pierwszy wystąpił.
852  2,51|              i po Sulimie na tarczy, rzekł sobie w duszy:~"Śmierć idzie
853  2,51|      utkwiwszy oczy w oblicze Maćka, rzekł po chwili:~- Widziałem cię
854  2,51|               Kunonie Lichtenstein - rzekł - miecza na bezbronnego
855  2,51|            leżące na wznak na ziemi, rzekł:~- Oto jest ten, który jeszcze
856  2,51|       przepowiednie świętej Brygidy, rzekł:~- Nadszedł czas, iż wyłamane
857  2,52|        położył mu rękę na ramieniu i rzekł:~- Jedź ty, bracie, a ja
858  2,52|           poważny wiekiem i rozumem, rzekł:~- Zaiste, już wyśmiewano
859  2,52|       Przeciw posłuszeństwu mówisz - rzekł. A potem do komturów:~-
860  2,52|          poselstwo:~- Mistrz Ulryk - rzekł pierwszy herold - wzywa
861  2,52|           Lichtenstein wydął wargi i rzekł:~- Otwarcie naganiam ci
862  2,52|          wyciągnął rękę do giermka i rzekł:~- Daj mi hełm.~*~Już serca
863  2,52|              tej stronie dowodził, i rzekł:~- Witold pierwszy wystąpił.
864  2,52|              i po Sulimie na tarczy, rzekł sobie w duszy:~"Śmierć idzie
865  2,52|      utkwiwszy oczy w oblicze Maćka, rzekł po chwili:~- Widziałem cię
866  2,52|               Kunonie Lichtenstein - rzekł - miecza na bezbronnego
867  2,52|            leżące na wznak na ziemi, rzekł:~- Oto jest ten, który jeszcze
868  2,52|       przepowiednie świętej Brygidy, rzekł:~- Nadszedł czas, iż wyłamane