Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |      radości na te słowa i nie mogąc wytrzymać, zapytał:~- A
 2  1,4 |     złe duchy, znieść tego nie mogąc, muszą aż na granicę węgierską
 3  1,8 |  Juranda okrągłymi oczyma, nie mogąc słowa przemówić.~Lecz Danusia
 4  1,10|          na koniec jednak, nie mogąc świadectwom oczu i uszu
 5  1,19|         na widok tej zbroi nie mogąc pożądliwości potłumić, doganiał
 6  1,20|        i okna dworca, zaledwie mogąc wytrwać na miejscu. Świeciło
 7  1,21|     jak żuraw na straży, a nie mogąc się z żadną rozmówić, począł
 8  1,21|      palcami powieki, niby nie mogąc takiego wzroku wytrzymać.~
 9  1,21|      plecy za ramiona, ale nie mogąc go utrzymać, poczęła krzyczeć
10  1,22|      zaprzeczył - lecz ów, nie mogąc czy nie chcąc tego uczynić,
11  2,6 |     milczący; Zbyszko zaś, nie mogąc z nim rozmawiać o Danuśce
12  2,6 |  Długolasu, że komturowie, nie mogąc się przyznać do zamordowania
13  2,9 |     Brzozowej, więc stary, nie mogąc już dłużej wytrzymać, rzekł:~-
14  2,11|   poruszał, póki Jagienka, nie mogąc się dalszego opowiadania
15  2,11|  niepewności, dokąd idzie. Nie mogąc pytać o drogę, w dzień kierował
16  2,12|     innych rzeczy zapytać, nie mogąc zaś tego uczynić, cierpiał
17  2,14| podobna do kwiatu jabłoni, nie mogąc ni słowa przemówić.~Hlawa
18  2,15|   zakładnikami w Prusiech, nie mogąc znieść pohańbienia i okrucieństw,
19  2,17|        ich mać! - zawołał, nie mogąc wytrzymać, Hlawa.~Maćkowi
20  2,18| zakręcie, aby nadchodzący, nie mogąc nic dojrzeć z dala, nie
21  2,20|    szczędzicie? - zawołał, nie mogąc znieść spokojnie takich
22  2,20|    zdumieniem Czech.~A ów, nie mogąc poruszyć skrępowanymi rękoma,
23  2,23|      poszedł ku niemu, ale nie mogąc dobrze wyrozumieć jego mowy,
24  2,23|     zatracona wasza mać!~I nie mogąc także pohamować nagłego
25  2,24|     słabość tak wielką, że nie mogąc dźwignąć głowy, trzymała
26  2,25|         słowa przez chwilę nie mogąc przemówić. Ale ona podniosła
27  2,25|       niecierpliwości i ledwie mogąc dech złapać. - Żywi są?
28  2,25|    pytaniami, na które ów, nie mogąc tchu złapać, z trudnością
29  2,30|        się, iż szlachcic - nie mogąc inaczej - siłą dziewkę bierze,
30  2,51|  Kunona Lichtensteina, ale nie mogąc go w tłoku dostrzec, upatrywał
31  2,52|  Kunona Lichtensteina, ale nie mogąc go w tłoku dostrzec, upatrywał