Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |               w dwunastym roku oprze kuszę o ziemię, przyciśnie brzuchem
 2  1,4 |          części w dzidy, po części w kusze - dwóch więc całkiem pokrytych
 3  1,4 |         rozedrzeć pancerz, naciągnąć kuszę bez korby albo skręcić między
 4  1,6 |        widząc opór, zdjąwszy napięte kusze z ramion, poczęli spoglądać
 5  1,10|         zagradzasz?~- Odpowiadaj, bo kusze napięte.~- A u nas... wypięte -
 6  1,10|             począł wołać:~- Dawajcie kuszę! może zwierz na nas wypadnie!
 7  1,10|          wartko! wartko!~I porwawszy kuszę z rąk pachołka, wsparł ją
 8  1,10|              zza drzewa, napiął znów kuszę i zbliżył się gotów do strzału
 9  1,10|             jeszcze coś lepszego, bo kuszę w mig bez korby naciągnął.~
10  1,10|           podziwem:~- Naciągnęliście kuszę bez korby? - spytała. Zbyszko
11  1,10| niedowierzanie, wsparł więc o ziemię kuszę, którą był poprzednio spuścił,
12  1,11|             a dalej oszczepy, widły, kusze, kopie rycerskie, wreszcie
13  1,13|            Zbyszka nic nie powiadam: kuszę ci bez pokrętki naciąga!...~-
14  1,14|             bardzo potrzebny.~Wzięli kuszę, siedli na koń i pojechali
15  1,14|       dziewki boją się i spojrzeć na kuszę, a z taką to choćby całe
16  1,15|     wykopyrtnął i już nie wstał.~- I kuszę bez pokrętki napnie! - zawołała
17  1,19|              czy co? Ruszaj, bo każę kuszę napiąć.~Czech zaś odtroczył
18  1,19|             były kaganki na noc, zaś kusze do obrony w dzień, a zbójów,
19  1,19|          chciał się potykać, a Czech kuszę naciągał. Przestał nawet
20  1,20|              tylko lżejszą od innych kuszę. Zbyszko, przyklęknąwszy
21  1,21|               Sam książę miał w ręku kuszę, tuż pod bokiem pana stał
22  1,21|         mieli jeszcze gotowe napięte kusze dla podania księciu w razie
23  1,21|        Zbyszko wbił oszczep w śnieg, kuszę przekręcił na plecy i stojąc
24  1,26|       przysiąść się do siebie i mieć kuszę na podorędziu od wilków,
25  1,26|              czujny Czech, chwytając kuszę. - Kto wy?~- Ludzie książęcy,
26  1,30|              ku nim i pozdejmowawszy kusze z ramion, poczęli wołać:~-
27  1,32|        rycerskiego pasa pospuszczali kusze ku ziemi na znak powitania
28  2,1 |         zbroje, o tarcze, o miecze i kusze. Zabłysła wreszcie broń
29  2,1 |            dzidy, halabardy, topory, kusze, w ostrokoły, drągi, powrozy
30  2,8 |             się okrutnie i rzuciwszy kuszę i czapkę o ziem, zawołał:~-
31  2,26|           przez czterech zbrojnych w kusze i miecze pachołków. Z woźniców