Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         napisze: jako panna Danuta Jurandówna najurodziwsza jest i najcnotliwsza
 2  1,6 |          pani. Jeszcze tu jest, bo Jurandówna zachorzała, a księżna ją
 3  1,6 |           ale odrzekł łagodniej:~- Jurandówna zdrowa, jeno jej jeszcze
 4  1,16|          świecie jest panna Danuta Jurandówna ze Spychowa, tego pozywam
 5  1,17|     dziewka w świecie jest Danuśka Jurandówna, a oni właśnie ujęli się
 6  1,18|        nigdy, a jeśli obaczę, to z Jurandówną - wolałabym zasię wpierw
 7  1,18|     pojechał, ale za łaską boską z Jurandówną nie wróci.~- Co nie ma wrócić! -
 8  1,19|       zaprzeczyli, że panna Danuta Jurandówna jest najurodziwszą i najcnotliwszą
 9  1,19|           głosem:~- A panna Danuta Jurandówna, której imię na desce stoi,
10  1,19|            odrzekł:~- Panna Danuta Jurandówna... A skąd ona jest?~- Jurandówna
11  1,19|   Jurandówna... A skąd ona jest?~- Jurandówna Danuta ze Spychowa.~- Widziałem
12  1,19|        Myślę wszelako - mówił - że Jurandówna się nie wydała, gdyżby się
13  1,19|         takie wychodzą za mąż, ale Jurandówna nie wyszła. Sześć dni temu,
14  1,19|          przyznał, że panna Danuta Jurandówna najcnotliwsza i najgładsza
15  1,20|          Jużci! Jest księżna, jest Jurandówna, zaraz ją tu ujrzysz, nieboże,
16  1,20|       szyję powinien". A księżna i Jurandówna nie poznały zrazu Zbyszka,
17  1,21|          razie potrzeby. Księżna i Jurandówna nie zsiadały z koni, albowiem
18  1,28|          Insborku wywiedzieli, czy Jurandówna tam jest, a jeśli nie, to
19  2,2 |            się nigdy, że prawdziwa Jurandówna była u nas.~- Nie będzie
20  2,2 |        spytał:~- Więc co uczynim z Jurandówną?~- Radźmy.~- Dajcie ją mnie.~
21  2,2 |          zapytał:~- Co uczynicie z Jurandówną? Weźmiecie ją stąd do Insburka?~-
22  2,3 |         ale która była między nimi Jurandówna, nikt z nas nie wiedział.~-
23  2,3 |        pewni, że prócz ojca nie ma Jurandówna innego przyrodzonego obrońcy,
24  2,7 |            wszystkim wiadomość, że Jurandówna była zamężna. Na myśl, że
25  2,7 |           Zygfryd -ja umrę, a może Jurandówna postarzeje się w krzyżackim
26  2,8 |         rzecz za przepadłą, a znów Jurandówna przynosiła to, czego nie
27  2,8 |           miłościwa, a z nią panna Jurandówna, pan de Lorche i ksiądz
28  2,11|    przysięgali, że to przemieniona Jurandówna.~- I mistrz uwierzył?~-
29  2,16| wszystkiemu musi być koniec. Jeśli Jurandówna nie żyje, to niech Bóg da
30  2,16|          Wmawialiśmy w niebogę, że Jurandówna już nie żywie, a może się
31  2,17|      Danuśka była dotychczas panną Jurandówną, byłby niechybnie stary