Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |          spoglądając na drugiego, człowieka sędziwych już lat, który
 2  1,3 |       Cała jego postawa zdradzała człowieka dumnego, przywykłego do
 3  1,4 |         na rycerza i nawet nie na człowieka, ale na kołek w płocie.
 4  1,5 |        nie znalazłbyś ani jednego człowieka w ówczesnej Europie, który
 5  1,5 | dobrotliwy, ale zarazem i czujny, człowieka, który wyniesion przez fortunę
 6  1,8 |          ale tym jednym do dna ci człowieka przejrzy. Nikt z nim na
 7  1,9 |       całym tym Królestwie nie ma człowieka, który by od nich krzywdy
 8  1,11|           rzecz, bo on jak samego człowieka w nocy uwidzi, a tym bardziej
 9  1,15|     przeciwić, to nie ma lepszego człowieka na świecie.~- A kto by mu
10  1,16|  wytrzeszczył tak oczy, jakby nie człowieka, ale jakby jakieś dziwo
11  1,19|    nieznajomy -albowiem mówisz do człowieka, który zeszłej Wielkanocy
12  1,19|           nie było jednego żywego człowieka w mieście, prócz Krzyżaków
13  1,20|    szacunkiem na Zbyszka, jako na człowieka, który w tak sławnych bojach
14  1,20|        jakim zwykle patrzy się na człowieka, nad którego karkiem wisiał
15  1,27|           głębokim oddechem jak u człowieka, którego pochwycił twardy
16  1,31|    podnosząc głos, jakby mówił do człowieka, który nie dosłyszy -mąż
17  2,3 |      przywieziony tym razem przez człowieka, o którym wiedziano, że
18  2,3 |       krzyż na pewną zgubę naraża człowieka, który go nosi.~Lecz książę
19  2,7 |          jak gdyby odgadywał myśl człowieka.~Zygfryd znalazł się po
20  2,7 |        usłyszał coś jakby sapanie człowieka albo zwierzęcia.~- Kto tam?~
21  2,7 |         spojrzał w twarz leżącego człowieka i począł krzyczeć:~- Bywaj!
22  2,9 |        przezwyciężyć nienawiść do człowieka ale służył mu jednak tak
23  2,11|     cieszyło ją, iż ma przed sobą człowieka, który mógł jej najdokładniej
24  2,11|       pewno, bo lepszego od niego człowieka chyba w całym naszym królestwie~
25  2,24|      jednak ranić miłości własnej człowieka, na którym mogło mu dużo
26  2,26|      jakiś twór ciałem podobny do człowieka, ale z nieludzką twarzą,
27  2,32|        cieniem dusza i życie, ale człowieka, który by z podobną radą
28  2,36|          udać się do umierającego człowieka, który nie był nawet jej
29  2,42|        sobie Maćko sławę bystrego człowieka, któren każdą rzecz potrafi
30  2,51|          którym się zdało, że nie człowieka, ale jakąś poczwarę leśną
31  2,52|          którym się zdało, że nie człowieka, ale jakąś poczwarę leśną