Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |         cynowe misy na stole, nie wiedząc, gdzie oczy podziać.~- Czemuś
 2  1,5 |         uczynkiem aż do łez i nie wiedząc, jak swoją wdzięczność i
 3  1,7 |  opuszczało umyślnie Krakowa, nie wiedząc, co niedaleka przyszłość
 4  1,8 |       znów ogarniać, wreszcie nie wiedząc, co ma rzec, a chcąc koniecznie
 5  1,10| zaczerwieniła się nagle, sama nie wiedząc dlaczego, i poczęła zaciągać
 6  1,12|      siebie mocniej. Zbyszko, nie wiedząc, czy ostrza weszły dość
 7  1,15|     królowej ofiarowali.~- Bo nie wiedząc, do którego świętego się
 8  1,16|          między drzewami, sam nie wiedząc dokąd. Cztan leciał za nim,
 9  1,16|          leciał za nim, także nie wiedząc, w jakim to czyni celu.~
10  1,17|   Uspokoiło to w części Jagienkę, wiedząc bowiem o doświadczeniu i
11  1,17|       odpowiedział chytrze Maćko,~wiedząc, że im więcej będzie się
12  1,21|          wybrał mu to stanowisko, wiedząc, że tym właśnie wgłębieniem
13  1,23|            co potem?~Lecz Fourcy, wiedząc już, co chciał wiedzieć,
14  1,28|          i konie siodłać, sam nie wiedząc dobrze, dlaczego to czyni.
15  2,2 |          Szczytnie?~- Powiemy, iż wiedząc, że Jurand szuka dziecka,
16  2,8 |        Szczytna, pozostałych zaś, wiedząc, jak chciwie stary Maćko
17  2,11|     przywołać do siebie Tolimę.~I wiedząc poprzednio od Czecha, że
18  2,12|           się z nim działo, a nie wiedząc, gdzie jest, począł macać
19  2,22|         jeden za drugim, gęsiego. Wiedząc, że piesi pachołcy znacznie
20  2,22|          który miał na sobie, nie wiedząc, czy nie przyjdzie mu potykać
21  2,23|         chodziły. Przy tym Maćko, wiedząc z opowiadań Sanderusa o
22  2,24|           ale wolał zaczekać, nie wiedząc bowiem, w jakim zdrowiu
23  2,24|        potrzebował na nią czekać, wiedząc, że po drodze napotka inne
24  2,28|          włóczniami o tarcze, nie wiedząc, jak inaczej swój ból i
25  2,31|     chciał był zrazu opuścić, nie wiedząc, czy się na nim osiedzi,
26  2,33|      wojennych sposobach. Mistrz, wiedząc, że na radzie królewskiej
27  2,35|          z Maszkowic, niby to nie wiedząc o niczym, zapytał wielkiego
28  2,38|        Sieciechównę, a ta weszła, wiedząc lub domyślając się widocznie,
29  2,43|       kościach jak płomię. On nie wiedząc, co to jest, myślał, że
30  2,48|           Drezdenko Polakom, lecz wiedząc zarazem i odgadując, na