Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |        każdy miał miecz przy boku i topór u siodła. Tarcze oddali
 2  1,4 |           tyle, ile oddać głowę pod topór kata.~Maćko też, ochłonąwszy,
 3  1,5 |           Wówczas wstał stary Jaśko Topór z Tęczyna, kasztelan krakowski,
 4  1,5 | Uwięziliście go? - spytał kasztelan Topór z Tęczyna.~- Nie, bo na
 5  1,5 |     białobrody kasztelan krakowski, Topór z Tęczyna, podniósł rękę
 6  1,5 |         góry bez hełm, gdzie mi się topór zatrzymał? Na zębach się
 7  1,6 |           Kasztelan krakowski Jaśko Topór z Tęczyna wysłał tejże nocy
 8  1,7 |         dostanę? W Bogdańcu jeno by topór wziął, a pod barcią na noc
 9  1,11|           Wezmę widły z zadziorami, topór dobry i pój dę jutro sam.~
10  1,12|           dwuzębne, z zadziorami, i topór stalowy, szeroki, na dębowym
11  1,12|              Zbyszko, mając widły i topór, nie obawiał się dzikich
12  1,12|         nadeszła, natomiast chwycił topór i ciął strasznie. Trzasnęły
13  1,20|          nad którego karkiem wisiał topór katowski. Naokół słychać
14  1,21|         podniósłszy oburącz szeroki topór, ciął w pochylony kark tura
15  1,26|             miecz i szło mu nieźle; topór okazał się tylko dla niego
16  1,32|       pomyślawszy, podniósł stalowy topór wiszący mu przy siodle,
17  1,32|         pomyślawszy, rzucił naprzód topór, następnie miecz, następnie
18  2,5 |           młodą głowę pod niemiecki topór oddawać?" I tym gorliwiej
19  2,5 |     przewaga jest po stronie Hlawy. Topór chodził ciężej w ręku Niemca,
20  2,5 |    mizerykordię, następnie podniósł topór i wsparłszy się na nim,
21  2,5 |       zapomniał o tarczy i wznosząc topór, nie odsłaniał się więcej,
22  2,5 |        Tymczasem odjęto mu tarczę i topór, by mu ulżyć, a Mrokota
23  2,7 |          teraz odrąbał ci je polski topór... I ot ci koniec! Ot ci
24  2,7 |       między zęby, łatwo miecz albo topór mógł mu odrąbać prawicę,
25  2,8 |          brała go ochota chwycić za topór lub miecz i razić bodaj
26  2,10|         puszył odwagą, wziął za pas topór, w rękę kosztur i poszedł.~
27  2,19|             wierzył nade wszystko w topór, rzucił nim w kupę Niemców -
28  2,27|        blachy, chwytał za miecz, za topór albo za kopię i jechał dalej
29  2,38|             Nie do gospodarstwa ja! Topór głębiej orze od pługa...
30  2,48|            chodziły mu w stawach, a topór w nich aż warczał. Nie mógł