Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         tak to one bezecne duchy strach swój przed święconą wodą
 2  1,4 |         tym podarkiem, i tym, że strach mój przed krzyżackimi relikwiami
 3  1,4 |          pospuszczali głowy. Nie strach ich obleciał, ale pochylili
 4  1,5 |        trząść; nie pomógł nic ni strach przed królem, ni przygryzanie
 5  1,11|     zabiją, to już i nie czas na strach. Bojałem się onych pogańskich
 6  1,12|           złe".~- Niemały i mnie strach brał, bo tu koło Radzikowego
 7  1,22|      własnej ziemi - i gdyby nie strach przed gniewem króla krakowskiego,
 8  1,22|        dobrzyńską - to widać nie strach nam Krakowa.~- Bo były pozory...
 9  1,25|          opamiętać - i czegoś mi strach. A tobie nie strach, Danuśka? -
10  1,25|    czegoś mi strach. A tobie nie strach, Danuśka? - gadajże!~- Już
11  1,25|       boskiej - wielkie słowo... Strach mi księdza biskupa, ale
12  1,26|        Więc Zbyszko, choć zawsze strach mu było trochę Juranda,
13  1,28|        przy tym ogarnął ją jakiś strach. "Będą jej szukali ze Zbyszkiem,
14  1,32|        po każdym spotkaniu, i za strach, w jakim przez tyle lat
15  2,3 |    obecnych. Zdjął ich po prostu strach, czy istotnie Jurand nie
16  2,4 |              Ale wyroku boskiego strach..." Wymieniano też przy
17  2,14|          jest w Spychowie, zaraz strach ich zdjął.~- To wiemy, że
18  2,22|     jakoże ich zabijać? Hańby mi strach! Obaśmy teraz pasowani,
19  2,23|         Prędzej też może Danuśkę strach opuści i prędzej się opamięta,
20  2,26|      kłapać zębami, zdejmował go strach jeszcze większy. Stary wojownik,
21  2,27|    więzienie, mękę, i ustawiczny strach dziecku. Może być, że odgłosy
22  2,29|      teraz chodzi, bo mu Witolda strach, a jeszcze bardziej Polaków
23  2,40|       niemieckich ubezpieczał go strach przed potęgą Królestwa i
24  2,44|       albo w sadzie wiśniowym na strach ptactwu postawić!~On zaś
25  2,49| napęczniał kniaź tak gniewem, że strach było nań spojrzeć - i powiesić
26  2,49|         się gorzej rozgniewa!" I strach padł na wszystkich Tatarów
27  2,51|         im się, że to koniec, że strach i popłoch ogarną teraz Polaków,
28  2,51|         i w tej rozpaczy był nie strach, ale wściekłość. Rzekłbyś,
29  2,52|         im się, że to koniec, że strach i popłoch ogarną teraz Polaków,
30  2,52|         i w tej rozpaczy był nie strach, ale wściekłość. Rzekłbyś,