Tom, Rozdzial
1 1,2 | jego wieku śmiałością:~- Niechże będzie wedle waszych słów,
2 1,2 | udobruchany:~- Grady! Grady! a niechże ich będzie jako gradu. Na
3 1,5 | dodał trefniś Ciaruszek.~- Niechże cię porwie!~- Cudniej będzie,
4 1,5 | rzekł:~- Miłościwy królu! Niechże się ów komtur przekona,
5 1,5 | wierzchem dłoni powieki:~- Hej! niechże ją Bóg błogosławi, a mnie
6 1,5 | żądał na drodze z Tyńca, to niechże mi głowę utną. Stryk ostanie
7 1,5 | bój!...~Bóg wam zapłać. Niechże mam choć tę uciechę! Alem
8 1,6 | śmierci królowej, ale teraz niechże się to już skończy".~- Ej,
9 1,6 | Panem Bogiem przyszedł. Niechże choć ta sława będzie, że
10 1,6 | Boże!~- A toć tym bardziej. Niechże mnie Bóg pokarze, jeśli
11 1,9 | Sprawiedliwie mówię!~- A niechże mnie Pan Jezus wpierw skarze! -
12 1,10| aże gnojem popuścił!~- A niechże cię! - ozwał się, podjeżdżając,
13 1,11| rzekł wesoło Zbyszko. - Niechże mnie ona za to teraz spierze,
14 1,17| tobie Jagienki nie żal?~- Niechże jej Bóg da zdrowie i wszystko
15 1,18| Jagienki?" - A on prawi: "Niechże jej Bóg da zdrowie i wszystko
16 1,24| dobrotliwie i odrzekł:~- To niechże mu je dziewczyna poniesie,
17 1,25| oczy i ręce w górę:~- To niechże się stanie wedle waszej
18 2,3 | piędzi ziemi w jego władaniu. Niechże nasza krzywda, która o pomstę
19 2,7 | ci przyrzekł... Ale potem niechże już przyjdzie śmierć, skoro
20 2,9 | począł się Maćko śmiać.~- A niechże ci się jeszcze ta przyjrzę...
21 2,13| kolan dziewczyny i rzekł;~- Niechże to nie będzie gniewno waszej
22 2,14| Sieciechówny i po słowach: "Niechże tak będzie!" - wyszedł,
23 2,22| niego nie boję.~- Jeśli tak, niechże jedzie naprzód, bo jeśli
24 2,23| Nieszczęśliwości i tak nie brak, niechże choć hańby nie będzie. Lepiej
25 2,23| przy księciu i księżnie, niechże ją mazowieckie sądy sądzą,
26 2,23| zadźgać niby warchlaka. Niechże, jako powiadasz, ta dziewka
27 2,23| worka go wytrząsnę.~- A niechże ci Bóg da zdrowie! O, to
28 2,24| Hej, bierz ją i jedź! Niechże to Bóg odmieni, bo widzi
29 2,32| prawdziwym panem Litwy, niechże nakaże Witoldowi, by wojny
30 2,34| przyjdzie, ale gdy przyjdzie, to niechże Bóg zmiłuje się nad naszym
|