Tom, Rozdzial
1 1,1 | zasie uciekli. Została goła ziemia, bo i kmiecie, co byli w
2 1,2 | to i na powrót weźmie - a ziemia bez chłopów tyle, co nic.
3 1,3 | tego nie uczynił, przeto go ziemia pożarła.~- A to benedyktyni
4 1,4 | wokół oczyma, odrzekł:~-Tu ziemia równa, byle ją trochę udeptać.
5 1,5 | Bo czy tam za dziesiątą ziemią będzie Tochtamysz. czy jakowyś
6 1,5 | Hańba! hańba! Bog-daj się ziemia pod takim zapadła!" l ze
7 1,6 | Bóg da, że cię obdarzy ziemią, chłopami -i rycerzem będzie
8 1,7 | się rycerzowi patrzy, a ziemia ostanie bez rąk. Póki będę
9 1,21| wszelkie zapory i przejdą - ziemia jednak zaczęła dudnić pod
10 1,21| gromady ze łbami nisko nad ziemią, zatrzymywały się chwilami,
11 2,4 | mnie parzyła spychowska ziemia i małom nie oszalał. Ludzi
12 2,10| Wielki odbudował zrównane z ziemią miasto - nie było ono jednak
13 2,10| korzenie drzew i zarośli, ziemia nie rozmiękała łatwo od
14 2,18| młodej jedliny - jakby ich ziemia pochłonęła. Człowiek się
15 2,20| najazdów, do panowania nad tą ziemią i do gnębienia tego nieszczęsnego
16 2,26| straszliwym łoskotem, jakby ziemia zapadała się w posadach.
17 2,27| odszukał i odbił, aby cię Jutro ziemią przysypać i nie widzieć
18 2,34| Nieszczęśliwa to jakowaś ziemia ten Spychów. Co cię spotkało
19 2,38| sprzedać. Mówił, iż to jest ziemia nieszczęsna, która nikomu
20 2,38| Kaleb - obu nam z Tolimą ziemia się patrzy, ale ta, która
21 2,48| hołdownik królowi, gdyż to ziemia była od wieków polska, więc
22 2,49| Krzyżacy Bobrowniki, zrównali z ziemią Złotoryję - i znów zajęli
23 2,50| posuwały się naprzód. Szła więc ziemia krakowska pod czerwoną chorągwią
24 2,50| I tak rozkwitła pod nimi ziemia, jak rozkwitają łąki na
25 2,50| jutro zetrą się narody i ziemia rozmięknie od krwi. Jużci,
26 2,51| zdruzgotać wszystko przed sobą.~Ziemia jęczała i gięła się pod
27 2,51| zawrzała na całej linii, ziemia spłynęła potokami krwi,
28 2,52| zdruzgotać wszystko przed sobą.~Ziemia jęczała i gięła się pod
29 2,52| zawrzała na całej linii, ziemia spłynęła potokami krwi,
|