Tom, Rozdzial
1 1,1 | naszemu cześć albo hołd oddać. Ma być król węgierski,
2 1,2 | opiekę zacnych zakonników oddać, co nam wojna przysporzyła
3 1,3 | chwałę Bogu do zakonu chciał oddać, i uciekła z nim do Tyńca,
4 1,3 | chrzest przyjąć albo Tyniec oddać?~- Nie mógł - i właśnie
5 1,4 | niego znaczyło tyle, ile oddać głowę pod topór kata.~Maćko
6 1,5 | Jamont wiódł Zbyszka, by oddać go w ręce łuczników stojących
7 1,5 | w milczeniu pozwolił się oddać w ręce przywódcy pałacowych
8 1,5 | aby jak najprędzej list oddać i z odpowiedzią powrócić.
9 1,6 | których chce za siebie oddać. Znów zapadło milczenie.~-
10 1,19| Danusia pisana i że mu jej oddać nie może - więc widocznie
11 1,19| oddał.~- Księżna chciała ją oddać, nie Jurand, jeno przeciw
12 1,19| Jurandowej nie mogła. Chciała ją oddać jednemu rycerzowi w Krakowie,
13 1,26| zdarzy i jakową przysługę oddać.~- Zawsze on za was, panie,
14 1,26| przysługę najbardziej rad by oddać. Ale jeśli nas za wielka
15 1,28| ją porwano - i nakaże ją oddać~- A jeśli z jego rozkazania? -
16 1,28| Mistrz każe im dziewkę oddać, a oni nie oddadzą - albo
17 1,29| przeciwnym może znaczne mu usługi oddać, albowiem rzemiosło jego
18 1,30| wołają wam do rąk własnych oddać.~- A kto zaś zaręczy mi,
19 1,30| nich zeznania i kazał mu oddać córkę, ale błyskawica ta
20 2,1 | spodziewać: schwytać Juranda, nie oddać mu córki, a jednak pozornie
21 2,2 | biada nam! Gdyby Jurandównę oddać, to ona sama powie, żeśmy
22 2,7 | Juranda i jego córkę, albo ich oddać. W pierwszym razie książę
23 2,14| całować stopy, aby jej cześć oddać tym większą, a potem podniósł
24 2,27| nic oręż, że trzeba będzie oddać bezradnie najdroższą głowę
25 2,29| Spychowa i tak jechał, by oddać się Zbyszkowi w niewolę.~
26 2,30| i wszystko owym Badenom oddać. Dodał ci mi tedy jeno dwóch
27 2,32| Zawrócić - to by znaczyło oddać prawym posiadaczom całe
28 2,51| się w sercu i chciał się oddać w niewolę. Ale Paszko, nie
29 2,52| się w sercu i chciał się oddać w niewolę. Ale Paszko, nie
|