Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |       godnego opata i krewniaka naszego, Janka z Tulczy, zastawiłem
 2  1,1 |     któren także łaski i pomocy naszego pana przeciw swemu nieprzyjacielowi
 3  1,2 |       klasztornego prokuratora, naszego krewnego, by pod opiekę
 4  1,2 |        z księciem Witoldem siła naszego rycerstwa pójdzie, chłopów
 5  1,2 |         z lutym nieprzyjacielem naszego plemienia walczyć, ale mi
 6  1,2 |    bitwie samoczwart?~- Może do naszego dworu przystaną, bo się
 7  1,4 |         chwałą dla siebie i dla naszego narodu...~- Ale nasz Mazur
 8  1,4 |     rzekę młodzieńcowi, żeby do naszego dworu przystał. Może też
 9  1,4 |       nie tak srodze dworzanina naszego ukarze.~To rzekłszy, zawołała
10  1,5 |          Toż by była chwała dla naszego narodu, żebyśmy go starli.~-
11  1,5 |          że to nasz rycerz, a w naszego przecie bym nie godził.~-
12  1,6 |     uwięzion przez dzisiejszego naszego króla w Krewie, wyszedł
13  1,7 |         Krzyżacy boją się teraz naszego narodu. Na to Zyndram z
14  1,10|       Księdza opata z Tulczy.~- Naszego krewniaka - rzekł Maćko -
15  1,15|      miły uczynek nieprzyjaciół naszego plemienia ścigać... Ale
16  1,17|       pod nogi was, dobrodzieja naszego, podejmiem.~To rzekłszy,
17  1,20|         kołatać i księcia, pana naszego, budzić.~To rzekłszy, zaprowadził
18  1,23|        nie wydało, że dziewka z naszego nakazu porwana. Mając ją
19  1,25|         i za zgodę księcia pana naszego zaręcza - no! - to oni ojciec
20  1,26|       Taczewa wyprosi mi u pana naszego pozwoleństwo, abym się mógł
21  1,30|      polu, gdym w poselstwie od naszego księcia do Witolda chadzał,
22  2,1 |      wina, ale raczej wola Pana naszego, który w ten sposób chciał
23  2,3 |        miast, które do nas i do naszego kraju niegdyś należały,
24  2,30|   przyjechała, a po drodze pana naszego omackiem idącego znalazła.
25  2,34|       dworach, a z nimi razem i naszego króla.~Tu porwała Maćka
26  2,42| wymiarkować. Żeby to był król z naszego dawnego rodu królów od wiek
27  2,42|       to przecie nieprzyjaciele naszego plemienia.~- Ja też za grzech
28  2,49|      krew naszą i nieprzyjaciół naszego plemienia.~Już byli niedaleko
29  2,49|   Powała. - Ha! to już mimo łez naszego króla nic widać z pokoju