Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |      zakonny pozór, iż od czasu jak nadzieja macierzyństwa stała się
 2  1,5 | wstawiennictwo samego mistrza. Więc nadzieja na nowo wstąpiła w serce
 3  1,5 |               i Zbyszko został sam. Nadzieja i niepewność miotały na
 4  1,6 |       chrzcie. Więc pokrzepiano się nadzieją, którą wzmagało i imię nadane
 5  1,6 |         straszna, i ci krzepili się nadzieją, że sprawiedliwe nieba poprzestaną
 6  1,6 |           skazał go na śmierć.~Więc nadzieja wstępowała w niego coraz
 7  1,19|           między śmiertelną obawą a nadzieją.~Jechał więc Zbyszko w trosce,
 8  1,32|            się w nim budzić nawet i nadzieja. Krzyżacy słynęli wprawdzie
 9  1,32|           królem polskim usilnie.~I nadzieja ogarniała go coraz potężniej.
10  2,1 |   Upokorzenia, rozpacz, zawiedziona nadzieja, zmienione w jedną żądzę
11  2,7 |       Malborgu, nieraz cieszono się nadzieją, że po zwycięstwie nad królem
12  2,8 |       mówili, że ją mają, to byłaby nadzieja. Można by się było skarżyć
13  2,11|           że mu lepiej, radował się nadzieją, że całkiem ozdrowieje,
14  2,11|          wstąpiła też nowa ochota i nadzieja, zwłaszcza że jechało im
15  2,14|            Pana Jezusowych i lepsza nadzieja niż smutek.~- Jużci lepsza,
16  2,14|             nie tracę. Tak... żywie nadzieja, chociaż serce i trwogi
17  2,18|             mazurskimi ochotnikami. Nadzieja dobrej bitki widocznie ożywiła
18  2,20|  spodziewano; teraz jednakże odżyła nadzieja i zapał rozgorzał na nowo,
19  2,23|        myśli. A teraz nie żywie już nadzieja i będzie, co ma być.~- Wszelako
20  2,24|      chłopakiem, w którym była cała nadzieja rodu. Ale wraz otrząsnął
21  2,26|         rozwiała się w niej wszelka nadzieja, jako poranna mgła rozwiewa
22  2,29|      przeszła część życia, przeszła nadzieja, przeszło dobro, zginęło
23  2,33|            innych zamkach.~- W Bogu nadzieja, że jedna wielka bitwa złamie
24  2,40|      poradzi... Będę potem z lepszą nadzieją kasztel budował.~- Ale też
25  2,41|     spodziewać - ale widocznie i ta nadzieja taiła się w dziewczynie,
26  2,41|        radość wielką. Cieszyła go i nadzieja, że jęczmień na nowinach
27  2,49|        mówił:~- Tu cała siła i cała nadzieja. Pamiętam, jako w Malborgu
28  2,51|             Serce Władysława zabiło nadzieją.~- Nuże ze sprawiedliwym
29  2,52|             Serce Władysława zabiło nadzieją.~- Nuże ze sprawiedliwym