Tom,    Rozdzial

 1  1,1 | spoglądali ze zdumieniem jeden na drugiego.~- Księżna Anna Danuta -
 2  1,3 |        zakonników, spoglądając na drugiego, człowieka sędziwych już
 3  1,4 |       jako prawy rycerz oszczędzi drugiego, który jest słabszy, mówiąc
 4  1,4 |            nie masz chyba takiego drugiego na świecie -rzekł Maćko.~-
 5  1,5 |         poczęli wołać jeden przez drugiego:~- Gorze nam! bo gościem
 6  1,6 |      orszaku widać było halebardy drugiego oddziału, w środku zaś,
 7  1,9 |           nie wojują i że takiego drugiego narodu chyba na świecie
 8  1,11|                       Rozdział XI~Drugiego dnia po przyjeździe do Bogdańca
 9  1,11|         co do Zycha ze Zgorzelic.~Drugiego dnia po przyjeździe siedział
10  1,12|            nie wbiwszy poprzednio drugiego, zaostrzonego końca wideł
11  1,13|            to się wie! A jeden do drugiego nigdy się nie miesza, bo
12  1,13|          mówił Maćko - to takiego drugiego na świecie nie ma. A mężne
13  1,13|            Wezwyczai się jedno do drugiego - i chłopak o tamtej zapomni.
14  1,13|     uradzili, żeby jedno było dla drugiego, a Moczydoły i Bogdaniec
15  1,14|   wreszcie gdy już byli niedaleko drugiego brzegu, rzekła:~- Zbyszku!~-
16  1,16|         mogli i tęsknili jeden do drugiego zawsze. Obecnie zaś mieli
17  1,19|           się rycerze jeden przez drugiego, bo ludzie prawią, że będzie
18  1,26|           rozłączyć, to jeden bez drugiego nie wiedział, co począć,
19  1,27|           się zgubną. Siadłszy na drugiego konia, pochwycił jeszcze
20  2,5 |        przeciwników zwalił się na drugiego jak burza, że prze, naciska,
21  2,8 |      między szlachtą, ale takiego drugiego chyba nie ma".~I rozczuliwszy
22  2,9 |            Po czym zwrócił się do drugiego pachołka i zapytał:~- A
23  2,17|           usłyszano od jednego do drugiego końca obozu.~Na ów odgłos
24  2,18|       inni dotarli szczęśliwie do drugiego brzegu, na którym przesiedzieli
25  2,19|       włodyków z Łękawicy zginął, drugiego ogarnął na ten widok szał
26  2,24|        byle się potem stawił; ale drugiego nie puszczę.~- Ba, a gdybym
27  2,29|   drapieżności to już~chyba jeden drugiego prześciga...~- Tym bardziej
28  2,32|           rozchwiały się prędko i drugiego już dnia poczęto mówić tylko
29  2,49|        powiesili, a jeszcze jeden drugiego naganiał: "Nuże, prędzej,