Tom,    Rozdzial

 1  1,6 |         to Lichtenstein będzie żyw i ów z Lentzu także, a nam
 2  1,7 |     ostanie bez rąk. Póki będę żyw, to nie dam, ale po mojej
 3  1,10|     Ledwie jeden na dziesięciu żyw ostał. Dacie wiarę? Więcej
 4  1,17|   oczyma można było poznać, że żyw jeszcze. Nagle zawrócił
 5  1,19|       Bóg wie, zali on jeszcze żyw, albowiem prędka bywa sprawiedliwość
 6  1,19|    pokazało się, że przeor był żyw. Zbyszko udał się nawet
 7  1,19| poniektóry: "Bogu wiadomo, czy żyw będę" - i chce przedtem
 8  1,19|       ze mną potykać, bo pókim żyw, nie będzie z tego nic.~
 9  1,20|      Maćka: czy zmarł, czy też żyw, a jeśli żyw, czy nie przyjechał
10  1,20|    zmarł, czy też żyw, a jeśli żyw, czy nie przyjechał także
11  1,21|      miękkich hubek borowych~- Żyw będzie, jeśli jeno ziobra,
12  1,28|      tego im nie daruję, pókim żyw. Dość mi ich zdrad! dość
13  1,30|  chwyciłem, pierwszy de Bergow żyw wyjdzie.~Rozmowa ustała,
14  2,5 |   mojej śmierci, nie zaś pókim żyw. Ma też ów samochwał pawi
15  2,5 |    mówili znów niektórzy. "Ot, żyw był i w hardości po ziemi
16  2,6 |        i nie wiedziałem, który żyw, a który zabit... Bo, tak
17  2,6 |      mówcie za niego pacierza. Żyw jeszcze. Wiem to ze słów
18  2,7 |  grobie położę albo sam zginę. Żyw jeszcze twój zabójca...~
19  2,7 |   przerywanym głosem:~- Tak... żyw jeszcze twój zabójca, ale
20  2,8 |          odpowiedział Maćko. - Żyw Zbyszko i zdrowy.~Czech
21  2,9 |        wiecie, póki tatulo był żyw, a opat miał moc w sobie,
22  2,9 |        się hańbą okrutną i kto żyw, ruszyłby przeciw nim jakoby
23  2,10|       i baliśmy się, że i mili żyw nie ujedzie. Ale przeciwić
24  2,13|       kazał, to póki Diederich żyw, nie da jej; tym bardziej
25  2,21|        z zaciekłości i że póki żyw, póty córki Jurandowej -
26  2,30|     Witoldem kopią, bo póki on żyw i z ramienia królewskiego
27  2,31|     zauważył Zbyszko - i pókim żyw, wdzięczen wam będę.~A ona,
28  2,42|  stanął, Zbyszko, jeśli został żyw - musiałby powrócić do domu.~