Tom, Rozdzial
1 1,1 | wojowałem. Bo trzeba wam wiedzieć, że się ta zgoda między
2 1,2 | odpowiedziała księżna - ale miło wiedzieć, że przystojne masz obyczaje.~
3 1,18| jego winy, chciał jednak wiedzieć, czy Zych nie czuje do niego
4 1,19| zapytał Zbyszko, który rad był wiedzieć o wszystkich nieprawościach
5 1,22| Będą przynajmniej o was wiedzieć i bogdąj na mszę dadzą.~-
6 1,23| na cztery nogi. Będą oni wiedzieć, że jeśli się natkną na
7 1,23| wiedząc już, co chciał wiedzieć, zamilkł - przez chwilę
8 1,25| ciężki grzech mój, a chcecie wiedzieć, za jaki, to opowiem.~Danusia
9 1,25| skinęła głową na znak, że chce wiedzieć, więc siostra mówiła dalej:~-
10 1,25| zrastać, i zresztą, któż mógł wiedzieć, jak by był w Spychowie
11 1,25| Jurand nie powinien nic wiedzieć, póki mu sama pani w Ciechanowie
12 1,28| ksiądz.~- Ale lepiej by wiedzieć, gdzie jest - rzekł pan
13 1,30| panienka.~- I my będziem wiedzieć - rzekł Zbyszko. - Zali
14 2,3 | książę wojny, chciał jednak wiedzieć, co się stało, co ma naprawdę
15 2,8 | że pokazywali. Bóg raczy wiedzieć. Może nieprawda, a może
16 2,8 | Ba, prawda, jakoże masz wiedzieć, kiedyś tu prosto zajechał,
17 2,8 | zamyślają". A trzeba ci wiedzieć, że opat ze złości na Zbyszka
18 2,11| dopytamy się o to. Żeby choć wiedzieć, gdzie go odwieźć, bo to
19 2,11| będzie, ale trzeba by raz wiedzieć, czy on ma jeszcze czego
20 2,17| Dałby Bóg, abym ja tyle mógł wiedzieć o mojej Danuśce, ile wiem
21 2,23| usłyszawszy stąpania, chciał wiedzieć, co to jest. Maćko opowiedział
22 2,25| końca ostrza, tak aby mógł wiedzieć, czego dotyka, i począł
23 2,30| zabaczyli? A wreszcie, Bóg raczy wiedzieć! Może rycerz Maćko myślał,
24 2,31| Chryste miłosierny! skądże mam wiedzieć? To jeno wiem, że gdzie
25 2,36| drewno zostało, Bóg raczy wiedzieć! Nie wiem też, czy wróciwszy,
26 2,38| To teraz trzeba nam jeno wiedzieć, czy i Anula z tobą wytrzyma.~
27 2,51| się za siebie, jakby chcąc wiedzieć, czy nie zamknęły się jeszcze
28 2,52| się za siebie, jakby chcąc wiedzieć, czy nie zamknęły się jeszcze
|