Tom, Rozdzial
1 1,5 | że ma naprawdę przed sobą świętą, której obrazy będą zdobiły
2 1,5 | ostatecznie mniemanie, że o co "święta pani" Boga poprosi, to stanie
3 1,6 | sukni. Lud widział w niej świętą, przyprowadzano do niej
4 1,10| i musiała wyrosnąć.~- Na świętą Agnieszkę skończyła piętnaście
5 1,13| mieliby co jeść. Jest także święta Apolonia od zębów i święty
6 1,15| Niedziela.~- Na mszę świętą zaś pojedziecie?~- Ano!...~-
7 1,24| w czym ci pomagaj Bóg i święta Jego Męko!~- Amen - rzekł
8 1,25| dziecka, przyjedzie na bliskie święta, wówczas go powagą własną
9 1,25| nadejdzie wreszcie Wigilia i święta, kości go będą tak samo
10 1,25| spowiadają, a tym bardziej że idą święta, na które ojciec Wyszoniek
11 1,25| odjazdu i że pewnie jeszcze na święta zjadą z Jurandem do Ciechanowa.
12 1,26| to - rzekł - że w takie święta diabelska moc truchleje
13 1,26| był w Warszawie, gdzie i święta chciałem przepędzić- . Wiadoma
14 1,31| rękojeści, zawołał:~- Na świętą Mękę, tak jej nie pokrzywdzę
15 1,32| to tę przygarść mąki na świętą niedzielę chowa, a w piątek
16 2,9 | Z dobrą wolą witamy. Święta osoba gość.~Dopieroż stary
17 2,11| drugiej, jakoby kto całą świętą ziemię nimi przykrył...
18 2,31| jest właśnie anioł albo święta?~- Powiedz twemu panu -
19 2,33| młodych lat zwiedzili Ziemię Świętą i Egipt, przypomniał wielbłądy
20 2,38| powtórzono głośniej, rzekł:~- Święta to prawda. Nie do gospodarstwa
21 2,48| kościołach w niedziele i święta wypytywano o nowiny i smucono
22 2,49| nie masz lepszej nad naszą świętą królową orędowniczki. Walne
23 2,51| Wrocimowic trzymający wielką, świętą dla wszystkich wojsk chorągiew
24 2,51| go dworzanie, bojąc się o świętą osobę pańską. Żóława chwycił
25 2,51| polskie.~*~Więc tobie, wielka, święta przeszłości, i tobie, krwi
26 2,52| Wrocimowic trzymający wielką, świętą dla wszystkich wojsk chorągiew
27 2,52| go dworzanie, bojąc się o świętą osobę pańską. Żóława chwycił
28 2,52| polskie.~*~Więc tobie, wielka, święta przeszłości, i tobie, krwi
|