Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         Danusin.~- Ej, dębowe to jakieś chłopy!... Słyszeliście,
 2  1,4 |          wzgórzu stoi. Chłopisko jakieś duże, ale człek zwyczajny -
 3  1,6 |        nie mówiąc o tym, że nowe jakieś państwo, czeskie albo węgierskie,
 4  1,8 |        pana ze Spychowa błysnęło jakieś dziwne światło i groźna
 5  1,9 |        jakby sobie przypominając jakieś dawne czasy, i dodał:~-
 6  1,12|     widzieli później wedle chaty jakieś dziwne ślady ni to ludzkie,
 7  1,16|         nie człowieka, ale jakby jakieś dziwo niemieckie miał przed
 8  1,18|         Kto jego wie. Ślubowanie jakieś czy co, a na ślubowanie
 9  1,23|          oswojon, więc zwietrzył jakieś niebezpieczeństwo. Zdziwiło
10  1,25|       sukni - i przypominała tak jakieś malowania na szybach, było
11  1,26|    poświście wichru odzywały się jakieś głosy żałosne jakby wycie
12  1,29|      mogli zaś mieć przygotowane jakieś inne pismo, które by byli
13  1,30|    przerwał Zbyszko, czekając na jakieś słowo z ust Juranda, lecz
14  1,30|     gdzieś między belkami pułapu jakieś przytłumione echo powtarza
15  1,32|        łańcuchu chłopa, widać za jakieś przewinienie, na sąd, gdyż
16  1,32|     przybramnej wieży ozwały się jakieś zaledwie z początku dosłyszalne
17  2,1 | czynienia z człowiekiem, któremu jakieś nadludzkie siły w pomoc
18  2,3 |         nocy po walce straszliwe jakieś śmiechy i głosy wołające
19  2,5 |    podobne widowiska, a jednakże jakieś uczucie podobne do przerażenia
20  2,8 |          Lecz w tej chwili głosy jakieś ozwały się w sieni, drzwi
21  2,10|        błota, nie zajdą przy tym jakieś niespodziane przeszkody
22  2,14|      męczeństwo, a zarazem takie jakieś niezmierne zdanie się na
23  2,17|        rycerze poczytywali je za jakieś całkiem odmienne zwierzęta
24  2,26|          i zarazem budziła w nim jakieś głuche poczucie rozpaczy,
25  2,26|         Śpiesz się! - zaszumiały jakieś głosy w wierzchołkach drzew.~
26  2,41|       gdy w okolicy zdarzały się jakieś niepokoje albo w porze rui
27  2,42|         ale na razie ogarnęło go jakieś niezmierne znużenie, jak
28  2,49|        łatwiej ich było wziąć za jakieś okropne stwory leśne niż