Tom, Rozdzial
1 1,3 | słyszałam, tylko za ciężką własną krzywdę się pomścił?~- Choćby
2 1,4 | Inaczej nie skończy on własną śmiercią.~- Udałoby się
3 1,5 | czy będzie mógł przybyć własną osobą, upoważnił posła,
4 1,5 | mówił człowiek, nad którego własną głową wisiał sąd i kara -
5 1,5 | nie daj Bóg, aby swoją własną sczezł śmiercią". I nie
6 1,5 | tego nie mogę przełknąć.~- Własną się, nie moją złością udławisz.~-
7 1,13| powiadają, że często osobą własną po sprawiedliwej stronie
8 1,19| pismo poślę, do którego własną pieczęć przyłożę.~- Jam
9 1,21| cały zalany krwią tura i własną, podniósł się nieco, spróbował
10 1,25| święta, wówczas go powagą własną i księcia Janusza przejedna
11 1,26| jej szczęście choćby krwią własną. Zbyszka też pokochał i
12 1,29| gdyby Jurand znajdował się własną osobą we dworcu. W takim
13 1,32| wrogich rąk choćby krwią własną, zrodziło się nowe, niesłychanie
14 2,3 | odpowiedzią list Juranda z jego własną pieczęcią i przywieziony
15 2,3 | gotów czci Zakonu krwią własną do ostatniego tchnienia
16 2,5 | Rotgier, gotów jest zawsze własną krwią okupić. List ten wysłany
17 2,14| nawet na całej Litwie, że na własną krew nastaje. Wszystko to
18 2,19| się z nich nikt, chyba że własną krwią okupię ich ratunek".~
19 2,28| Rozumieli również, że już kona i własną wieczną szczęśliwość źrenicami
20 2,32| Wallenroda, Zakon upoił się własną coraz wzrastającą potęgą,
21 2,32| z pomocą nakładanych na własną rękę podatków albo i bez
22 2,33| zbytnią ufność i upojenie się własną potęgą, trzymał się jeszcze
23 2,34| jakby przygniecion niedolą własną i powszechną, opuścił głowę,
24 2,38| się nieco i idąc dalej za własną myślą, dodał:~- Jużci, takiego
25 2,48| radości i upojeniu, durni we własną siłę i pomoc, którą im wszystkie
26 2,51| ostrzem w odkryte czoło i własną ręką zabić go raczył".~Tak
27 2,52| ostrzem w odkryte czoło i własną ręką zabić go raczył".~Tak
|