Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |    sława z tego urośnie.~- To, widzę, nie z byle otrokiem sprawa -
 2  1,2 |      Obuchem, rzekł:~- Toście, widzę, chłopy nieociągliwe i srogie.~-
 3  1,2 |      bo się rozgniewam. Rad ją widzę i tego się nie zapieram;
 4  1,4 |      życzę ja wam złego, bo to widzę jasno, że ów młodzianek
 5  1,4 |       mnie tak miłujecie!...~- Widzę, żeście prawi rycerze -
 6  1,7 |       miłowanie. Tak ci ją rad widzę, że jak o niej pomyślę,
 7  1,7 |      ale po mojej śmierci, już widzę, że zabierzesz.~- Pan Bóg
 8  1,10|   odrzekł Maćko. - Ale rad was widzę. Miły Boże, to jakbym już
 9  1,10|      rada jestem, rada, że was widzę!... U nas wszystko dobrze.~-
10  1,11|        Zaśpiewajcie wy, bo już widzę, że z dawna macie ochotę,
11  1,16|    niemieckich brzeszczotów.~- Widzę - rzekł z powagą - że cudujesz
12  1,18|     Ale ty się pokrzep, bo już widzę, jako będzie: Pojedzie,
13  1,22|       dojrzeć coś dalekiego.~- Widzę Juranda - rzekł - jako z
14  1,25|   drugi zaś rzekł: "Śnieg jeno widzę, a jej nie ma" - i wrócił
15  1,26|        ale owo i ognia już nie widzę.~- Bo tuman taki, że i ogień
16  2,2 |        ciała i serca, gdyż oto widzę białość orłowych piór na
17  2,9 |        wrona z Bogdańca!~- To, widzę, zacni z was ludzie. Przyrzekacie?~-
18  2,10|    Cztanowej napaści, a to też widzę, że wy się przeciwicie,
19  2,11|     przymknę oczy, to ono pole widzę...~I przymknął oczy, i umilkł,
20  2,11|      mogło się ukryć, rzekł:~- Widzę, że równą mieliście chęć
21  2,11| wytężając wzrok, Jagienka. - I widzę nawet, że nijakiej broni
22  2,24|       wiązać na słowo, boście, widzę, pasowany rycerz i obeszliście
23  2,24|     naszą tak znacie! Dał wam, widzę, Bóg rozum do wszystkiego!~-
24  2,30|        tu znalazłeś? Dla Boga! widzę, że już pas i ostrogi nosisz.
25  2,33|       z Maszkowic - ale serce, widzę, u nas na Wawelu większe.
26  2,34|         zniżył głos:~- I teraz widzę, żeś ty był praw, nie ja.
27  2,35|    dostatków i wygód, jakie tu widzę, ale czerstwy.~A tu zbliżyli