Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |        komtur przekona, że nie twoja zapalczywość, ale nasze
 2  1,5 |       z Taczewa - bo jeśli się twoja obietnica Bogu spodoba,
 3  1,7 |         Tego ci nie przyganię. Twoja śmierć albo jego!~- Już
 4  1,12|       zęby:~- Moja śmierć albo twoja!...~I chwycił go wreszcie
 5  1,19|        po śmierci.~- I pewnie! Twoja cnota nie będzie po śmierci
 6  1,23|      Juranda i powiedzieć mu: "Twoja córka jest u nas - chcesz-li,
 7  1,25| Radujcie się teraz, bo już ona twoja, a ty jej. Wówczas Zbyszko
 8  1,25|       Chociaż i odjeżdżam, tom twoja. A on całował jej ręce,
 9  1,26|        Zbyszko rzekł mu:~- Nie twoja głowa, Głowaczu (tak go
10  2,1 |   chodzi o cześć i słowo.~- Na twoją cześć! Na cześć Zakonu! -
11  2,1 |   rzekł trwożnym głosem.~- Nie twoja córka? - zawołał Danveld. -
12  2,1 |      Padebornu! To albośmy nie twoją zbójom odbili, albo ci ją
13  2,1 |    dziewczyny.~- Bóg patrzy na twoją zdradę! - wołał Jurand. -
14  2,3 |      twoje książęce sumienie i twoja sprawiedliwa dusza nakaże.~
15  2,5 |   między wami i prowadził rękę twoją, za co niech będzie błogosławione
16  2,6 |    innych Bóg już pokarał albo twoją, albo Jurandową ręką. Co
17  2,7 |      ja ci coś powiem, a dusza twoja niech tu przyleci między
18  2,7 |         obiecałem włożyć prawą twoją dłoń do trumny.~Diederich,
19  2,24|      mówił jeszcze:~"Skończona twoja niedola, skończone płakanie,
20  2,27|    tatusia jedziemy. Skończona twoja niedola! Oj! Danuśko moja!
21  2,29|  geldryjskiego.~- A przeczże o twoją głowę ma chodzić? - przerwał
22  2,31|      przypomniałem mu ciebie i twoją krakowską przygodę. A że
23  2,36|  zawołał:~- Bógże ci zapłać za twoją poczciwość i za one kwiecie
24  2,40|        to: "A cóż to, Jagienka twoja, żeby ci się mieli opowiadać?!"
25  2,42|       wojna, ale jakoby rzec: "twoja albo moja śmierć!" I do
26  2,43|       tobą rządził, ale teraz -twoja wola. Chcesz-li koniecznie
27  2,49|     już nieco zapomniałem.~- A twoja majętność w Geldrii? Bo