Tom, Rozdzial
1 1,1 | której to ucieczki jest spokój - i miasto na nowo się buduje.
2 1,5 | Przecie teraz jest spokój - ozwał się Toporczyk -
3 1,5 | się od much.~- Dajcie mi spokój! - wołał - zawinił, całe
4 1,5 | Danusi wzruszony:~- Dajcie mi spokój! Nie mnie zawinił i nie
5 1,5 | będzie albo wojna, albo spokój - rozumiesz? Jeśli będzie
6 1,5 | na niewolę. Będzie-li zaś spokój, to do Malborga pojadę i
7 1,7 | glejt do mistrza. Teraz jest spokój. Pojadę za glejtem do Malborga,
8 1,10| pochował pod łopatką.~- Daj spokój, nie prawuj się - rzekł
9 1,12| wypadły na ziemię.~- Daj spokój! Czego? - poczęła powtarzać
10 1,14| odrzekła Jagienka. - Daj spokój!~I szli dalej w milczeniu,
11 1,18| jej łzami.~A Maćko:~- Daj spokój! Pojechał ci, bo pojechał,
12 1,19| walce przelejecie.~-Daj spokój, bo się zaś zgniewam. Nie
13 1,19| królem a Zakonem panował spokój - a jednakże wszędy, gdzie
14 1,19| wiedzieli kiedy. W Warszawie spokój był, tym bardziej że dwór
15 1,22| mszę dadzą.~-Daj mi teraz spokój, bom słaby. Jeśli zamrę,
16 1,22| graniczna swawola!" Dajcie mi spokój! Nie wam przystoi się skarżyć,
17 1,22| dobrodziejów pochodzę. Dajcie mi spokój, bo nie wam gadać o sprawiedliwości!~
18 1,25| żeniata jechała - byłby już spokój. Jeno nie mogę się opamiętać -
19 2,7 | a w nim jakiś skrzepły spokój.~- Tak go odesłali! - rzekł
20 2,8 | Teraz na czas jakiś jest spokój, bo jakom ci rzekł, poszczerbili
21 2,9 | Nie będzie tu mnie, będzie spokój, a jeśli w Zgorzelicach
22 2,9 | idą - i jej też.~- Dajcie spokój!...~- Jużci dam, bo mi nie
23 2,16| daleko! - odparł Zbyszko. - Spokój tam wokoło, bo co było zbrojnych
24 2,30| Witolda pozbyli, będą mieli spokój. Więc posły krzyżackie od
25 2,31| rozlewał się w jej twarzy spokój. Zbyszko zauważył też, że
26 2,41| lekka łokciem:~- Dajcie spokój! com wam winna!~ ~
27 2,49| kilka dni, a potem będzie spokój.~-Tak.~- Ale Krzyżacy pewnie
|