Tom, Rozdzial
1 1,3 | panny przyboczne, poczęła prosić jednego z zakonników, by
2 1,4 | sromałbym się o darowanie winy prosić.~Zbyszko zawstydził się,
3 1,4 | pawim czubem, a wreszcie prosić o darowanie Zbyszkowi winy.~
4 1,4 | Zbyszkiem dość będzie czasu prosić wówczas, gdy okaże się tego
5 1,5 | wówczas najlepiej jest go prosić czy o przebaczenie, czy
6 1,5 | tynieckiej drodze o darowanie prosić - nie chcieliście, to teraz
7 1,5 | doczeka! Lichtenstein też mógł prosić króla o łaskę - i jeszcze
8 1,5 | się zupełnie. W końcu jął prosić Danusi, by mu zaśpiewała
9 1,6 | rzeczami zabrali. Wróciłem prosić księżny Ziemowitowej o drugi,
10 1,10| uczynności, począł znów nalegać i prosić, ale Maćko się uparł: kiedy
11 1,17| i Zbyszko poczęli zaraz prosić do stołu, lecz opat, który
12 1,22| przed majestat księcia, prosić o karę i o rozkaz uwolnienia
13 1,25| dalsze lata dla Danusi jej prosić.~Księżna, gdy jej ojciec
14 1,25| chcę ja rozkazywać, wolę prosić - odpowiedziała pani. -
15 1,30| pokłonić i o Danuśkę ją prosić. Myślałem, że jeśli zamrę,
16 1,30| bliski. Nie było też czasu prosić was o pozwoleństwo. Księcia
17 1,30| zostać, to o nic innego prosić was nie będziemy, tylko
18 2,6 | żałośnie narzekać, a potem nuż prosić młodego pana, by go nie
19 2,9 | sąsiad. Przeto tum przyjechał prosić was po sąsiedzku, abyście
20 2,11| Maćko przychodził do niego prosić go o odpuszczenie Zbyszkowej
21 2,12| zaniepokojona dziewczyna miała już prosić Tolimy, by wysłał ludzi
22 2,13| będziecie czynić?~- Pana Jezusa prosić, by wrócił Zbyszkowi szczęście,
23 2,23| Chciałem też pięknie prosić, w razie gdyby co zaszło...
24 2,26| objechać.~Sieciechówna poczęła prosić, by objechać, ale Jagienka,
25 2,29| Chciałem cię właśnie o to prosić - odrzekł de Lorche - bom
26 2,31| miłość o dobre słowo za nim prosić.~- Dobrze. Przyjdźcie jutro
27 2,44| mocny Boże! Toż przyjechałam prosić was na wieczerzę, a śmieję
|