Tom, Rozdzial
1 1,4 | jej ucha i powiedział całą prawdę o ważności przygody, a zarazem
2 1,5 | zapowiadał, iż wyzna szczerą prawdę, ale że złoży świadectwo
3 1,14| Jerzy pomaga, jako ci mówię prawdę, że nie bojałbym się ni
4 1,19| ale po czymże poznam, że prawdę mówisz i żeś nie powsinoga
5 1,19| chcąc zarazem dać dowód, że prawdę mówi, wskazał na dwie łubowe
6 1,19| To go dostaniesz, byłeś prawdę rzekł. Wtem Czech, który
7 1,19| to jest obcy obyczaj, a prawdę rzekłszy, głupi, którego
8 2,2 | Sam mistrz, gdyby wiedział prawdę, powinien rozkazać nam ukryć
9 2,3 | rycerską cześć poświadczam prawdę słów jego; kto by zaś śmiał
10 2,3 | albowiem i ja poświadczam, jako prawdę powiedział ów rycerz.~Krzyżak,
11 2,6 | rzeknijcie mu tak: "Znać prawdę boska rzecz, a ludzka jej
12 2,6 | Czech, albowiem czuł w nich prawdę; jednakże usiłował jeszcze
13 2,6 | czegóż chcesz? Powiadaj prawdę tak jej, jak wszystkim.
14 2,9 | miły Bóg! Co też mówicie?~-Prawdę, jako i to prawda, że Wilkowie
15 2,10| jak wilk na jagnię, mówił prawdę. Dopiero tego wieczora,
16 2,11| niewinne baranki zdusiły". I prawdę rzekłszy, tak to i jest...~-
17 2,21| głucho Zbyszko.~- Szczerą prawdę waszej miłości powiem, żem
18 2,21| pomyślał jednak, że Sanderus prawdę mówi, przypomniał sobie
19 2,21| niedowiarstwo.~- Choćbyś i prawdę czasem niechcący rzekł,
20 2,32| to prawda, wszelako na tę prawdę odpowiedział obecny przy
21 2,34| inną do smutku przyczynę, a prawdę rzekłszy, nie tylko ja,
22 2,34| strapienia ciężkie i frasunki.~- Prawdę mówicie - rzekł Zbyszko -
23 2,39| Kaleb i stary Tolima, bo, prawdę rzekłszy, Maćko złupił trochę
24 2,42| Jak mi Bóg miły, tak prawdę mówię - rzekł, śmiejąc się,
25 2,44| obu strzymam, bo żeby tak prawdę rzec, to was tak oboje miłuję,
26 2,51| oczyma przekonać się, że prawdę mówili gońce, gdyż na krańcach
27 2,52| oczyma przekonać się, że prawdę mówili gońce, gdyż na krańcach
|