Tom, Rozdzial
1 1,1 | Wilna nie mógł dobyć, a królowi naszemu uprzykrzyli się
2 1,2 | Ty knechcie! A kto się królowi pokłoni?... i nie żal ci
3 1,4 | ów komtur obiecał, że się królowi nie poskarży. Proście go
4 1,4 | znów do księżny - czy mówić królowi, co się stało, czy nie mówić.
5 1,4 | lepiej mu będzie nie być królowi pod ręką. Co się w pierwszym
6 1,5 | zdarzy ci się przypodobać królowi jakowymś krotochwilnym słowem
7 1,5 | Krzyżak wszedł, skłonił się królowi i rzekł:~- Miłościwy panie!
8 1,5 | zacne, że starczyłoby i królowi na poszycie kożucha. I mszy
9 1,6 | się kłaniali królowej i królowi, będą zjeżdżali do Krakowa,
10 1,6 | stary jej odrzekł: "I samemu królowi służy łaska, ale nie służy
11 1,10| któremu pomagali przeciw królowi Władysławowi synowcowie
12 2,2 | Będzie się książę skarżył królowi polskiemu i wysłańcy ich
13 2,16| podobno do Krakowa pojechał królowi się opowiedzieć i pozwoleństwo
14 2,30| skończył, rzekł:~- Opowiem to królowi, panu naszemu! Ma on i tak
15 2,30| ramieniu Zbyszka.~- Powiem królowi - powtórzył - a w nim wre
16 2,31| niedźwiedziom, pragnął ich bowiem królowi pokazać.~Zbyszko chciał
17 2,32| za to sam Zakon wypowie królowi wojnę?~- Ej, nie! - odpowiedział
18 2,33| niegdyś Krzyżacy grozili królowi Kazimierzowi:~"Większać
19 2,34| rzekł: "Bym mógł waszemu królowi i Królestwu w czym się przysłużyć,
20 2,48| pokłonił się jako hołdownik królowi, gdyż to ziemia była od
21 2,48| to zbrakło już do ostatka królowi cierpliwości.~- Wiera, że
22 2,48| myśli, że gdy jako podległy królowi podejmie się sądzić swego
23 2,49| mistrz, zabieżawszy drogę królowi, zechce dać wypoczynek swym
24 2,49| innego do zrobienia, jeno królowi drogę zabiec.~Ale gdy właśnie
25 2,49| pokaże - rzekł Powała. - Królowi ciągle śluzy do oczu płyną
26 2,51| Dąbrowy wytłumaczył jego słowa królowi, ale ledwie skończył, wysunął
27 2,52| Dąbrowy wytłumaczył jego słowa królowi, ale ledwie skończył, wysunął
|