Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |       odejdzie. Prawili nawet, iże sam papież Bonifacy zjedzie,
 2  1,2 |        klęczek:~- Ślubuję jej, iże stanąwszy w Krakowie, powieszę
 3  1,2 |    nie-przystojnie przymawiać, iże ni wąsów, ni brody nie ma.
 4  1,3 |        Dlatego przyjdzie czas, iże wyłamane będą ich zęby i
 5  1,5 |    żeby Ojcu Świętemu pokazać, iże z pogany walczyć gotowi.
 6  1,5 |       i on był z daleka wołał, iże jest posłem, tedybym go
 7  1,6 | kasztelanowi - rzekł Zbyszko - iże swoją głowę za moją oddajecie.~-
 8  1,15| dziewczyna - ale ja tak myślę, iże wypadałoby Zbyszkowi zaraz
 9  1,16|   będących przeciwił się temu, iże naj cudniejsza i najcno-tliwsza
10  1,20| angielskich. Prawi ten rycerz, iże angielscy, a zasię szkoccy,
11  2,4 |       Począł wówczas narzekać, iże to może być krzywda Boża,
12  2,7 | Diedericha i rzekł:~- Widzisz, iże ma tylko jedną źrenicę,
13  2,10|        mocą taką, że myślałem, iże nie człowiek.~Więc Jagienka
14  2,11|        Ale w duszy rad jestem, iże się pokazuje, jako i nas
15  2,11|     napisał komtur mistrzowi - iże ową dziewkę nie w więzieniu,
16  2,11|           Powiadał tak: "Wiem, iże była Danuśka w Szczytnie,
17  2,11|       ozwał się ksiądz Kaleb - iże Witold do Prus wtargnie
18  2,13|        gniewno waszej miłości, iże na wszystko razem nie odpowiem,
19  2,17|     nam ludzie - rzekł Maćko - iże popręg mu pękł przy siedle,
20  2,20|      Bogu - rzekł mu Zbyszko - iże cię podał w moje ręce, bo
21  2,23|         jeno hańba. Rzekniesz, iże królom i książętom nieraz
22  2,30|        rzekł wreszcie Tolima - iże się do was wybiera, a byłby
23  2,31|       z niego teraz obietnicy, iże nie będzie kniazia Witolda
24  2,32|     nam ją oddał. Obiecnijcie, iże nie będziecie mu pomagali,
25  2,32| chwalili go, mówiąc: "Słuszna, iże w tak młodych latach pas
26  2,32|         Przeto przyjdzie czas, iże wyłamane im będą zęby i
27  2,32|    Brygidzie: "Przyjdzie czas, iże wyłamane będą ich zęby i