Tom,    Rozdzial

501  2,24|           jest tylko rzecz - zaczął Maćko.~Ale Danusia przerwała mu
502  2,24|       polankę.~"Niemce!" - pomyślał Maćko.~Więc zgroza napełniła mu
503  2,24|           mur dzid i berdyszów. Ale Maćko stał oto przed Arnoldem
504  2,24|               Słowo! - odpowiedział Maćko.~I oznajmiwszy, kto jest,
505  2,24|         samemu ognisku, przy którym Maćko noc spędził, ale bądź to
506  2,24|             zdarzyć.~Ale przebiegły Maćko, który w każdym położeniu
507  2,24|             się i on głupi! - rzekł Maćko.~- Wolfgang! co on powiada? -
508  2,24|               Jużci, chwalę - dodał Maćko - bo prawy jest rycerz,
509  2,24|             Nieprawda jest - odparł Maćko.~I począł się znów taki
510  2,24|            którymi rzucał mu w oczy Maćko, nie umiał nic odpowiedzieć.
511  2,24|            jakoże będzie? - zapytał Maćko. - Zali nie pozwolicie jej
512  2,24|             wzięło w niewolę.~Jakoż Maćko, słuchając chrapliwego wrzasku
513  2,24|       zależy.~- O okupie? - zapytał Maćko, który wolałby był odłożyć
514  2,24|           albo ku Ragnecie - odparł Maćko.~- Możny i znamienitego
515  2,24|             za byle co nie puszczę.~Maćko przygryzł wąsa, jednakże
516  2,24|     pieniędzy użyje na chwałę Bożą.~Maćko nie odrzekł na to nic, spojrzał
517  2,24|           skórze drgały gorączkowo.~Maćko przeżegnał ją i rzekł:~-
518  2,24|      ucałować ją na pożegnanie, ale Maćko, któren w rzeczy miłował
519  2,24|          siedział już na koniu, ale Maćko przypomniał sobie jeszcze
520  2,24|    Żmujdzinom uciąć!" - rzekł sobie Maćko.~Jednakże uspokajała go
521  2,25|             tym bardziej że żylasty Maćko nadwerężył mu poprzednio
522  2,25|             jak wówczas, gdy go był Maćko ze Szczytna z wiadomością
523  2,26|      zaprzeć! Nie! Wiedział o tym i Maćko, który też nie z tego powodują
524  2,27|     zaciekłej walki, jaką Zbyszko i Maćko stoczyli z Niemcami, przepełniły
525  2,29|           aby wywiedział się, gdzie Maćko jest, i żeby go wykupił,
526  2,29|             sam to mówił.~- A stryj Maćko jakoże się ma? zdrów? Nie
527  2,29|            się tego boją i przez to Maćko ostanie miedzy nimi bezpieczny.
528  2,29|        Zbyszkowi te słowa, na które Maćko pewnie nie byłby pozostał
529  2,30|          nie ona, nie byliby rycerz Maćko ani wasz giermek pana poznali.
530  2,30|         miarą przypuścić, aby stary Maćko zabrał ją do Spychowa w
531  2,30|           za niego wydać. Zresztą i Maćko, i Czech nawet mu o niej
532  2,30|               bo to wiesz, że stryj Maćko w niewoli i że po niego
533  2,30|              Słyszałem, że ją stryj Maćko w te strony przywiózł i
534  2,30|            jakiejże przyczyny stryj Maćko ją ze Zgorzelic zabierał?~-
535  2,30|            przyczyn. Bał się rycerz Maćko, że gdy ją bez nijakiej
536  2,30|      tutejszy biskup. Przeto rycerz Maćko pannę do Płocka przywiózł.~-
537  2,30|         raczy wiedzieć! Może rycerz Maćko myślał, że ja powiedziałem,
538  2,31|                Da Bóg, że cię stryj Maćko do Zgorzelic odwiezie. Taki
539  2,34|                      Rozdział XXXIV~Maćko i Zbyszko długi czas trzymali
540  2,34|         zapytał po długim milczeniu Maćko:~- Zali wydarli ci ją znów,
541  2,34|    przerywając sobie opowiadanie, a Maćko słuchał uważnie, wzdychał
542  2,34|      psubraty w podziemiu trzymali? Maćko poruszył głową i odpowiedział:~-
543  2,34|            rzecz przepuścić - rzekł Maćko - a skoro jako słyszę, ugoda
544  2,34|       Usłyszawszy to, zatroskał się Maćko, pomyślał nieco i rzekł:~-
545  2,34|       Zaliśmy to teraz mniej warci? Maćko zatroskał się jeszcze bardziej,
546  2,34|            teraz przypatrzył!...~Tu Maćko jakby w obawie, aby go kto
547  2,34|        powszechną, opuścił głowę, a Maćko rzekł:~- Szkoda zacnego
548  2,34|           sercu!... cichaj! - wołał Maćko. - Co wskórasz? Hamuj się!
549  2,34|          upamiętał się dopiero, gdy Maćko, który był istotnie jeszcze
550  2,34|             i wypoczęci.~No - rzekł Maćko - chyba jeszcze na mnie
551  2,34|       łakome.~- Prawda jest - rzekł Maćko, który widocznie coś o tym
552  2,34|           rozmowa o piechocie, gdyż Maćko, idąc za biegiem swych myśli,
553  2,34|         ostaniem?...~Na to spojrzał Maćko na Zbyszka pytającym wzrokiem,
554  2,34|           nie jechał - rzekł powoli Maćko - bo jeśli zamrze, to pogrześć
555  2,34|    truchełka...~- Cichaj! - zawołał Maćko w obawie, że Zbyszka chwyci
556  2,34|             świecie nie ma! - rzekł Maćko.~Dalszą rozmowę przerwało
557  2,34|          też na porządek! - odrzekł Maćko. -Nie tak jak wasze miłoście,
558  2,34|           zamki! - mruknął posępnie Maćko.~- Pewnie, że tęgie. Na
559  2,34|             mówił to tak wesoło, że Maćko spojrzał na niego zdziwiony
560  2,34|               tam, skąd przyszli.~A Maćko, przepomniawszy w tej chwili
561  2,34|             z gęby płynie - zawołał Maćko.~A Zyndram uradował się
562  2,34|           mocy - rzekł niespokojnie Maćko.~A Zyndram pogładził dłonią
563  2,34|            Jużci i nieraz - odrzekł Maćko.~- To jakże myślicie? Nie
564  2,34|           lepszego nie wyczytasz!~A Maćko aż wzruszył się i rzekł
565  2,35|      Rozdział XXXV~Obiecywali sobie Maćko i Zbyszko wyjechać zaraz
566  2,35|             rycerz, a dla Zbyszka i Maćko. Obiad odbywał się w mniejszym
567  2,35|            językiem, o którym stary Maćko mówił, że jest taki, jakby
568  2,36|            XXXVI~W Płocku Zbyszko i Maćko nie zastali nikogo z dworu,
569  2,36|         chcieli jechać do Spychowa. Maćko wysławiał przy tym bardzo
570  2,36|           było sieroty najeżdżać. A Maćko zamyślił się.~- Ale czy
571  2,36|         odpowiedział Zbyszko.~Jakoż Maćko nie mówił tego zupełnie
572  2,36|             Powiadają - rzekł na to Maćko - że szlachcicowi najprzy-stojniej
573  2,37|         dopiero po chwili ozwał się Macko:~- Lepiej nam, ale i tobie
574  2,37|             drogę.~- Hej! - zawołał Macko. - Mówiłem, że koniec, a
575  2,37|       ozwała się wreszcie Jagienka.~Macko założył obie ręce na kark,
576  2,38|           spania. Próżno Jagienka i Maćko błagali go, by wziął z sobą
577  2,38|            co uczynić ze Spychowem. Maćko radził tę majętność sprzedać.
578  2,38|      Danusiną truchłeczkę - odrzekł Maćko - możemy i Juranda ciało
579  2,38|           na ziemi aż do dnia sądu. Maćko zaś zastanowił się nieco
580  2,38|           tych słowach wiedział już Maćko, że nie ma rady, bo znał
581  2,38|              jak to uradza! - rzekł Maćko, któremu, pomimo całej miłości
582  2,38|            ten chłop gada? - spytał Maćko.~- Rozum macie bystry, a
583  2,38|         niczego się nie domyślał, a Maćko dziwił się także temu w
584  2,39|      napatrzyć się na niego dowoli. Maćko razem z księdzem Kalebem
585  2,39|        orszak ruszył.~Ale Jagienka, Maćko, ksiądz, Tolima oraz Czech
586  2,39|       dosięgnie ich zła przygoda. A Maćko dodał:~- Pewnie, ale i to
587  2,39|        Tolima, bo, prawdę rzekłszy, Maćko złupił trochę Spy-chów -
588  2,39|        stoczył z nimi Jurand. Toteż Maćko, spoglądając teraz na ładowne,
589  2,40|     Sieradza pchnął jednak ostrożny Maćko pachołka do Zgorzelic, ażeby
590  2,40|       władzy.~Dziwili się więc temu Maćko i Jagienka, a on dziwił
591  2,40|             poznać - rzekł mu na to Maćko -dobra jest to rzecz, gdyż
592  2,40|           on powiada: "Czemu zaś mi Maćko o tym nie mówili?" Więc
593  2,40|           nad Wilkową duszą - rzekł Maćko. I odetchnął głęboko, rad,
594  2,40|          zaczęło się psować - mówił Maćko do starego karbowego Kondra-ta,
595  2,40|           siebie niewiele już żądał Maćko, ale dla Zbyszka i jego
596  2,40|           boskiej. Mówił sobie tedy Maćko, że trzeba mu być teraz
597  2,40|        przecie jest nowa królowa.~A Maćko skrzywił się i machnął ręką:~-
598  2,40|           na dwór królewski. Myślał Maćko, że i na dworze, i po urzędach
599  2,40|        większe męstwo - mówił sobie Maćko - a widać większy rozum
600  2,40|            zawołał grzmiącym głosem Maćko. - Do te-gom cię chciał
601  2,41|            Zbyszka już w domu, gdyż Maćko nie śmiał się go przed jakimś
602  2,41|            barwne sieradzkie sukno. Maćko wychodził ku niej - i pierwsze
603  2,41|         skłonne bywały do zaczepki, Maćko odprowadzał dziewczynę do
604  2,41|          upomniał się o owe grunta, Maćko zaś, który na nic w świecie
605  2,41|               zmiękł nagle zawzięty Maćko, pobladł, na chwilę umilkł,
606  2,41|            o to, kto weźmie nowiny. Maćko dał się wszelako w końcu
607  2,42|        przed potęgą sąsiedzką. Lecz Maćko, który był człowiekiem rozumnym,
608  2,42|               pytali sąsiedzi. Lecz Maćko kręcił głową;~- Widzicie...
609  2,42|          Takimi mowami jednał sobie Maćko sławę bystrego człowieka,
610  2,42|        belki na belce nie zostawił. Maćko, gdy doszła go ta wiadomość,
611  2,42|    sprzętach nie mógł już wytrzymać Maćko i zapowiedział, że wyruszy
612  2,42|             miecza i topom pocięte. Maćko płonął z ciekawości, aby
613  2,42|         kościach. Z początku myślał Maćko, że po dwóch albo trzech
614  2,42|        wypytać, co by to mogło być.~Maćko zgodził się bez wahania,
615  2,42|           mówcie, ja nie mogę.~Więc Maćko rad nierad zabrał się do
616  2,42|             do dalszej rozmowy.~Ale Maćko nie dał za wygraną i postanowił
617  2,42|         chodził? - zapytał wreszcie Maćko.~- Po co? - odpowiedział
618  2,42|      powiedział to tak szczerze, że Maćko od razu przestał posądzać
619  2,42|      człowiek, którego ogarnia sen. Maćko jednak był pewien, że odgadł
620  2,42|         mówię - rzekł, śmiejąc się, Maćko.~ ~
621  2,43|                ROZDZIAŁ XLIII~Stary Maćko odgadł dobrze, ale tylko
622  2,43|       wylegiwał się w łożu, rad, że Maćko i Jagienka strzegą go, pilnują
623  2,43|          które mu cięży okrutnie. A Maćko, zamiast sprzeciwiać się,
624  2,43|        gorzkiej, przez pół smutnej. Maćko zaś wysłuchał cierpliwie
625  2,43|             poczęła broda trząść, a Maćko rzekł:~- Ba! skoro koniecznie
626  2,43|       pojadę!~- Głupiś! - powtórzył Maćko.~I znów wyszedł z izby doglądać
627  2,44|        dłużej wylegiwać się w łożu. Maćko powiedział, że wypada im
628  2,44|             gdy wtem do izby wszedł Maćko w towarzystwie Jagienki,
629  2,44|             tu stary i doświadczony Maćko postanowił im przyjść z
630  2,44|         królewskim dworze - odrzekł Maćko. Po czym zwrócił się do
631  2,44|      przyniosą - dodała dziewczyna.~Maćko wyszedł razem z niewiastami,
632  2,44|              nie smok! Ale że stryj Maćko powiada, że cię chce brać!...~-
633  2,44|            I krzyczał tak, że stary Maćko, myśląc, że stało się coś
634  2,45|    mieszkali w Moczydołach, a stary Maćko wznosił dla nich kasztel
635  2,45|       napełniło fosę tak, że musiał Maćko obmyślać ujście dla zbytku
636  2,45|             Bliźniakom dano imiona: Maćko i Jaśko. "Chłopy - mówił
637  2,45|       źrenicę oka mąż, kochał stary Maćko, kochała czeladź, dla której
638  2,46|                 Rozdział XLVI~Dożył Maćko szczęśliwych dni żywota.
639  2,46|              Więc radował się stary Maćko w sercu dobytkiem, gospodarstwem,
640  2,46|            rodzica, nazwała Zychem. Maćko przyjął go z radością i
641  2,46|            ku Zbyszkowi i Jagience. Maćko przyozdobił komnaty łupami
642  2,46|          podogonie! - przyświadczył Maćko. I przy sposobności wynosił
643  2,46|          Mazowsza. Wygodził też raz Maćko pożyczką kilkunastu grzywien
644  2,46|            brakło w kasztelu, na co Maćko, choć oszczędny, nie patrzał
645  2,46|           radował się w sercu stary Maćko widokiem Zbyszka i Jagienki,
646  2,46|           nićmi szatę, to nie tylko Maćko, ale i niejeden szlachcic
647  2,47|      Jurandem - tak rzekł raz stary Maćko do Zbyszka:~- Wszystko się
648  2,47|       drzewiej mówił - odpowiedział Maćko -że póki mistrz Konrad żywie,
649  2,47|    ostatnich lat kilkakrotnie stary Maćko wyjeżdżał do Spychowa, więc
650  2,47|            tydzień później wyjechał Maćko, wziąwszy ze sobą kilka
651  2,47|           ślubów dopełnił - odrzekł Maćko - ale nie daj Bóg, abym
652  2,47|               Tak mówisz? - zapytał Maćko.~- Pomyślcie jeno: oni sławni
653  2,47|           zdobyczne "blachy", które Maćko zabrał tylko na znak zwycięstwa,
654  2,47|             Kunona - mówił posępnie Maćko.~Na co Zbyszko:~- Wie Pan
655  2,47|           co ludzie mówią - odrzekł Maćko. -Jedni tedy gadają, że
656  2,47|       Niedługo albo i długo - rzekł Maćko. I po chwili zastanowienia
657  2,48|              rzekł uroczyście stary Maćko, a Jagienka przyprowadziła
658  2,48|            nazajutrz miał wyruszyć. Maćko i Zbyszko wiedzieli wprawdzie,
659  2,48|             nie było.~W końcu i sam Maćko, za którego pamięci niemało
660  2,48|            rycerstwo tak wielki, iż Maćko musiał go hamować, bo chcieli
661  2,48|           poczęli znów wątpić. Lecz Maćko nie wątpił, bo jako z przylotu
662  2,48|          zapasy dla wielkich wojsk. Maćko wiedział dobrze, co o tym
663  2,48|             tu nic i nic!~Na to zaś Maćko:~- Mądryś, ale nie bardzo!
664  2,48|               zawołał Zbyszko.~Lecz Maćko rzekł:~- Ale to tak jest,
665  2,48|           Raz w Bogdańcu, gdy stary Maćko, Zbyszko i Jagienka siedzieli
666  2,48|       widzieli! - dorzucił poważnie Maćko.~Następnie krzyknął na czeladź,
667  2,48|    niewiastę! - dodał grubym głosem Maćko.~I w godzinę później ściągnięto
668  2,48|       nieobecności panów. Zbyszko i Maćko zezwolili, aby Jagienka
669  2,48|           krzepił się w sercu stary Maćko i pewne wróżył sobie zwycięstwo.~ ~
670  2,49|        mężną załogę". Mogli wówczas Maćko i Zbyszko napatrzyć się
671  2,49|           granicą: więc ujrzeli tam Maćko i Zbyszko Zawiszę Czarnego
672  2,49|           go Bóg spotkać - przerwał Maćko - bo ja osobną mam z nim
673  2,49|             ślubowaniu przez to, że Maćko potykał się z krewnym Lichtensteina,
674  2,49|          zadość. Sam tylko zawzięty Maćko, chociaż ucieszył się z
675  2,49|           Polska Polską - ozwał się Maćko -jeszcze takich wojsk nie
676  2,49|             popłynie - odpowiedział Maćko. -Bo i Zakon nigdy dotychczas
677  2,49|    nieprawda! - ozwał się roztropny Maćko. - My ze Zbyszkiem znamy
678  2,49|            ich znamy -przytwierdził Maćko. - Bóg już tam wagi przyładował,
679  2,49|            ci takiego jest! - rzekł Maćko.~- Prawda! prawda! - potwierdzili
680  2,49|         początku nic - odpowiedział Maćko - ale potem widziałem wyraźnie
681  2,49|           świat nie pamięta - rzekł Maćko.~I jechali dalej w milczeniu,
682  2,51|         żubrów i niedźwiedzi.~Stary Maćko i Zbyszko, którzy wojując
683  2,51|            rycerzach opowiadał ongi Maćko, że nawet leżąc już na ziemi,
684  2,51|          jego szedł stary, straszny Maćko, walcząc rozważnie, jak
685  2,51|         jeńców krzyżackich.~A stary Maćko szukał wciąż na krwawym
686  2,51|       poddali się natychmiast, lecz Maćko, dowiedziawszy się, iż wielki
687  2,51|        Płocku.~- Nie - odpowiedział Maćko - widziałeś mnie przedtem.
688  2,51|               zastrzegł raz jeszcze Maćko.~- Na śmierć.~I po chwili
689  2,51|        zręczniejszy był Kunon, lecz Maćko tak dalece siłą rąk i nóg
690  2,51|            odpowiedział nieubłagany Maćko.~I przyłożywszy mizerykordię
691  2,52|         żubrów i niedźwiedzi.~Stary Maćko i Zbyszko, którzy wojując
692  2,52|            rycerzach opowiadał ongi Maćko, że nawet leżąc już na ziemi,
693  2,52|          jego szedł stary, straszny Maćko, walcząc rozważnie, jak
694  2,52|         jeńców krzyżackich.~A stary Maćko szukał wciąż na krwawym
695  2,52|       poddali się natychmiast, lecz Maćko, dowiedziawszy się, iż wielki
696  2,52|        Płocku.~- Nie - odpowiedział Maćko - widziałeś mnie przedtem.
697  2,52|               zastrzegł raz jeszcze Maćko.~- Na śmierć.~I po chwili
698  2,52|        zręczniejszy był Kunon, lecz Maćko tak dalece siłą rąk i nóg
699  2,52|            odpowiedział nieubłagany Maćko.~I przyłożywszy mizerykordię
700  2,53|                        Rozdział LII~Maćko i Zbyszko wrócili do Bogdańca.