Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |               Danusi, a po rękach nogi, i wstał. Ale wówczas opuściła go
 2  1,5 |               kilkakroć w dłonie. Wówczas wstał stary Jaśko Topór z Tęczyna,
 3  1,5 |                 mnie grzesznemu".~Po czym wstał i rzucił się w ramiona Maćka,
 4  1,6 |                  Boże.~To rzekłszy, Maćko wstał i począł się rozdziewać -
 5  1,8 |                ucałował jej ręce, po czym wstał, zbliżył się wraz z nią
 6  1,8 |                   krzesła Danusi, po czym wstał i zwróciwszy się do Juranda,
 7  1,15|                 się wykopyrtnął i już nie wstał.~- I kuszę bez pokrętki
 8  1,24|              ksiądz Wyszoniek.~Książę zaś wstał, przeżegnał Zbyszka i na
 9  1,25|                szparach komina. Za oknami wstał wiatr, zaszumiał w ośnieżonym
10  1,29| Krzyżaków-krzywdzicieli tak wielka, że aż wstał na siodle i jął mówić przez
11  1,30|                    Usłyszawszy to, Jurand wstał, podszedł ku niemu i pochyliwszy
12  1,31|                wywczasu. Zbyszko jednakże wstał nazajutrz świtaniem, albowiem
13  1,32|                  ale prowadź dalej.~Chłop wstał i począł znów iść przy koniu.
14  1,32|               zamknięta.~Lecz pod wieczór wstał wiatr, rozwiał mgły, oczyścił
15  2,3 |                   bardziej, że sam książę wstał i zmarszczywszy brwi, rzekł:~-
16  2,5 |               nadzwyczaj obficie.~A Czech wstał, obtarł o suknię Niemca
17  2,5 |            przetłumaczono słowa książęce, wstał i oznajmił, że nie tylko
18  2,5 |                   zgubisz siebie.~Lecz on wstał, złożył w krzyż dłonie i
19  2,7 |                zadam.~I umilkł.~Po chwili wstał i zbliżywszy się do trumny,
20  2,8 |                      Jeno czyja? Maćko aż wstał.~- Powiadaj! A przecie Jurand!~-
21  2,11|                   nie święci.~Lecz on nie wstał, owszem pochylił się i objął
22  2,16|            głęboko.~Lecz po pewnym czasie wstał - i nic nie mówiąc, począł
23  2,25|                 żyłach Hlawy i gdy ksiądz wstał, mógł mu już spokojnie powtórzyć,
24  2,34|                 przerwał pan z Maszkowic, wstał, obaczył, czy za drzwiami
25  2,51|                 nią mrok śmiertelny.~Wtem wstał wicher. Zaszumiał w lesie,
26  2,52|                 nią mrok śmiertelny.~Wtem wstał wicher. Zaszumiał w lesie,