Tom,    Rozdzial

 1  1,23|       usłyszeli:~- Pobożny brat Ulryk von Jungingen, który jest
 2  2,11|       szlachetny brat mistrzów, Ulryk von Jungingen, i że dał
 3  2,11|  Pozyskał go sobie na turnieju. Ulryk rad się w szrankach potyka,
 4  2,11|         do Jagienki. - Za to go Ulryk pokochał?~- Za to go pokochał.
 5  2,11|   wierzyć, czy nie wierzyć, ale Ulryk jeszcze większym gniewem
 6  2,17| słyszeli, że mnie brat mistrzów Ulryk pokochał - i dał mi rozkaz
 7  2,33|        w Zakonie brat mistrzów, Ulryk von Jungingen, okazywał
 8  2,47|     drudzy, że brat Kondratowy, Ulryk.~- Wolałbym, żeby był Ulryk -
 9  2,47|     Ulryk.~- Wolałbym, żeby był Ulryk - rzekł Zbyszko.~- I ja,
10  2,47|        większy i chytrzejszy, a Ulryk zapalczywszy. Prawy to jest
11  2,47|      ale wielu, a między nimi i Ulryk. Bo w rzeczy, potęga to
12  2,48|         opowiadał im, że mistrz Ulryk i inni Krzyżacy nie troszczą
13  2,48|          Kondrat może by oddał, Ulryk nie odda. Prawy to rycerz,
14  2,50|        którą przepełnion mistrz Ulryk gotów był cały świat wyzwać
15  2,51|    mówili o ich potędze. Mistrz Ulryk nie chciał im wierzyć, gdyż
16  2,51|     całe wojsko polskie uderzę! Ulryk zmarszczył nieco brwi.~-
17  2,51|       swoje poselstwo:~- Mistrz Ulryk - rzekł pierwszy herold -
18  2,51|         tak przemówił:~- Mistrz Ulryk kazał wam też oznajmić,
19  2,51|         dzieje, albowiem mistrz Ulryk, który patrzył z góry na
20  2,51|        nie zawrze.~Ale rycerski Ulryk spojrzał na niego ponuro
21  2,52|    mówili o ich potędze. Mistrz Ulryk nie chciał im wierzyć, gdyż
22  2,52|     całe wojsko polskie uderzę! Ulryk zmarszczył nieco brwi.~-
23  2,52|       swoje poselstwo:~- Mistrz Ulryk - rzekł pierwszy herold -
24  2,52|         tak przemówił:~- Mistrz Ulryk kazał wam też oznajmić,
25  2,52|         dzieje, albowiem mistrz Ulryk, który patrzył z góry na
26  2,52|        nie zawrze.~Ale rycerski Ulryk spojrzał na niego ponuro