Tom,    Rozdzial

 1  1,13|          chadzają... Myślę, że i śniegu niezadługo czekać... Wezwyczai
 2  1,18|    którego ujrzeli w podwórzu na śniegu kupę ludzi, koni, psów,
 3  1,20|       Zbyszko, przyklęknąwszy na śniegu, wyciągnął dłoń, na której
 4  1,21|    pierwszy zwierz pojawi się na śniegu - w ogóle zaś wróżono sobie
 5  1,21|     Zbyszko porwał za utkwiony w śniegu oszczep i skoczył na skraj
 6  1,21|    pobliżu bez ruchu, podobny na śniegu do żelaznego klina, tur
 7  1,21|      rogi byka, ale prócz śladów śniegu, który wbił się między złożenia
 8  1,23|         kilkunastu ran, drgał na śniegu i darł go powykrzywianymi
 9  1,25|        rycerz w biały płaszcz na śniegu owinął. Może to był Krzyżak!
10  1,26|       ręką.~I tak mówiąc, nabrał śniegu, ile mógł dwiema rękawicami
11  1,27|        konia, który buchał się w śniegu po piersi. Szczęściem nie
12  1,27|         ręku, zanurzony po pas w śniegu, nieruchomy jak słup; w
13  1,32|    wówczas na jedną chwilę bryły śniegu przestały lecieć, głosy
14  1,32|        miotać nie tylko bryłkami śniegu, ale lodu i nawet gruzu
15  1,32|        za sobą chrzęst kroków na śniegu.~Obejrzał się: szło ku niemu
16  1,32|          w ciemności i ciszy. Na śniegu czerniał przed nim pokutniczy
17  1,32|          idzie ku niemu cicho po śniegu śmierć... Nagle drgnął i
18  2,2 |       trupy? i ranni?~- Trupy na śniegu, aby zesztywniały, zanim
19  2,2 |   poświstem zawiei oraz płatkami śniegu.~- W imię Ducha Światłości!
20  2,5 |      utworzon był z wymiecionego śniegu, niektórzy poprzyczepiali
21  2,5 |    boskim a dwa trupy zostaną na śniegu - i usta coraz jagody niewiast
22  2,5 |     tocząc i przewracając się po śniegu. Lecz Czech wnet wydostał
23  2,5 |          leżał już nieruchomo na śniegu. Rotgier rzucił na niego
24  2,5 | pióropusz mieniący się cudnie na śniegu, a trzeci zbroję, którą
25  2,7 |       latami zachybotało znów na śniegu i poszli dalej. W grubym
26  2,21|        Dość, że go znaleziono na śniegu przed wieżą całkiem bez