Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |           powagą zakonnik.~- Pewnie! słusznie mówi! - ozwało się kilka
 2  1,3 |             Prawią ludzie - i bogdaj słusznie, że wkrótce musi wielka
 3  1,4 |            to łakoma rzecz.~- Może i słusznie mówicie - rzekła po chwili
 4  1,5 |          przysłaniała więcej twarzy, słusznie mniemając, że nie przystoi
 5  1,5 |              na osobę posła. Inaczej słusznie by mógł mniemać, że nie
 6  1,5 |         posępnie na Lichtensteina.~- Słusznie prawi! - powtórzyli zaraz
 7  1,5 |             młodzianka idzie, któren słusznie jej miłosierdzia mógłby
 8  1,5 |            egzekucji przed połogiem, słusznie mniemając, że takiej sprawy
 9  1,13|              Moczydoły puścicie - to słusznie. Ja też, byle Pan Jezus
10  1,15|        Surowie ci go pokarali!~- Ale słusznie! - zagrzmiał opat - gdyż
11  1,19|              i świadectwa - i takich słusznie Ojciec Święty listami ściga,
12  1,20|            całe to plemię wygubił!~- Słusznie mówicie, panie; bo żeby
13  1,28|            nie trzymają - i że, jako słusznie wymiarkował Jurand, do dalszych
14  2,3 |       chciwość i Bóg wie, czy-li nie słusznie, bo oto i w tej sprawie
15  2,5 |              pod niebiosa, bo im się słusznie zdawało, że sława jego spadnie
16  2,8 |           już tam książę opasał... I słusznie, bo siła jest chwackich
17  2,11|             Krzywda jest - prawda! I słusznie się krzywdujecie, a jednako
18  2,11|             pokarali, a Bóg wie, czy słusznie. Nie dopytamy się o to.
19  2,11|              rękę, i oczy utracił.~- Słusznie - rzekł Maćko. - Toćże oni
20  2,16|            ubezpieczonych uderzym.~- Słusznie prawi - rzekł Skirwoiłło.
21  2,16|               kniaziu, przyznali, że słusznie prawię, a teraz rozważcie
22  2,16| przytakiwania, chwilami pomrukiwał: "Słusznie prawi!" - wreszcie wsunął
23  2,23|              odpowiedział Zbyszko. - Słusznie mówicie.~- To ci widać rozum
24  2,23|             zipie... nużby zmarła!~- Słusznie, jak mi Bóg miły: ledwie
25  2,31|            Zbyszkowe odpowiedział:~- Słusznie mówisz. Ni statku, ni wiary!
26  2,46|             wracać, alem nie całkiem słusznie tak mówił, bo, wiera, nie