Tom, Rozdzial
1 1,2 | powstrzymać od przebierania z radości nóżkami~- Daj mu rękawiczki -
2 1,3 | przepowiedziana.~Zbyszko aż zadrżał z radości na te słowa i nie mogąc
3 1,5 | stanie, polecił w uniesieniu radości, by łożnicę przyozdobiła
4 1,6 | każdy zaś chciał pofolgować radości. Jakoż, gdy wypełniły się
5 1,6 | widać było oczy zalane łzami radości. Deszcz wianuszków różanych,
6 1,6 | odchodził niemal od zmysłów z radości i zarazem ze zdumienia,
7 1,9 | odrzekł Zbyszko. - Ni radości nijakiej, ni uciechy. Nic,
8 1,13| was to już dawno w takiej radości nie widziałem.~Bo mi pocieszno
9 1,14| pochwałę, uśmiechnęła się z radości, ale nie odrzekła nic, i
10 1,20| piszcząc przy tym z wielkiej radości póty, póki nie zagrzmieli
11 1,21| pstrą ciżbę, pokrzykując z radości za każdym razem, gdy ugodzony
12 1,21| opowiadano na Zachodzie - z radości nie czuł prawie wcale bólu
13 1,24| chcąc tracić widoku ich radości, poszła za nią.~Zbyszko
14 1,27| uczuciu pewnej ulgi, a nawet i radości, gdyż zrozumiał, że wraz
15 1,27| zawstydził się tej prędkiej radości i zwróciwszy się do Czecha,
16 2,1 | galerii ozwały się krzyki radości, tryumfu i wnet poczęły
17 2,5 | kracząc zgiełkliwie jakby z radości na widok krwi i tego trupa,
18 2,8 | Maćka stał się większy od radości z nowego dziedzictwa - i
19 2,13| czarnym ozorem oblizywał z radości, że mu stary komtur pana
20 2,27| wraca chorej, zadrżało z radości serce. W pierwszym uniesieniu
21 2,40| przy tym spotkaniu niemało radości, powitań i okrzyków. Jaśko
22 2,43| i klepać się z wielkiej radości po udach.~"Ha! - mówił sobie -
23 2,44| Wyszedłszy, zatoczył się z radości na dziewanny, które rosły
24 2,48| Gotowali się więc do wojny w radości i upojeniu, durni we własną
25 2,51| niemieckich wyrwał się ryk radości. Zdało im się, że to koniec,
26 2,52| niemieckich wyrwał się ryk radości. Zdało im się, że to koniec,
|